Stanisław Wegner
Stanisław Wegner (10 kwietnia 1857 – 16 lutego 1930) był polskim publicystą, tłumaczem, księgarzem oraz finansistą. Urodził się w Sokolnikach Małych, a zmarł w Poznaniu.
Życiorys
Wegner był synem prawnika Leona Wegnera i Bronisławy z Jarochowskich. Studiował prawo, filozofię i medycynę w Lipsku. W 1879 roku osiedlił się w Poznaniu, gdzie rozpoczął pracę w księgarni Jana Konstantego Żupańskiego, a także stał się wspólnikiem w księgarni i drukarni prowadzonej przez Napoleona Kamieńskiego.
Był redaktorem i wydawcą „Tygodnika Powieści”, który od 1896 roku ukazywał się jako „Biblioteka Powieści”, oraz czasopisma „Wielkopolanin”. W latach 1899–1919 kontynuował działalność księgarni i drukarni Franciszka Chocieszyńskiego. Po I wojnie światowej pełnił funkcję dyrektora Banku Parcelacyjnego (1919–1924) oraz był publicystą „Gazety Powszechnej”.
Wegner był autorem ponad 1000 publikacji, w tym recenzji teatralnych i muzycznych, felietonów oraz artykułów. Część z nich publikował pod pseudonimem W. Lasota lub anonimowo. Tłumaczył powieści Turgieniewa i opracował prace dotyczące księgarstwa oraz wydawnictw w Poznaniu. Wśród jego popularnych antologii znajdują się:
- Złote myśli z dzieł J. I. Kraszewskiego (1879)
- Skarby rozumu i serca. Myśli i zdania wyjęte z naszych pisarzy
- Śpiewnik wielkopolski
Bibliografia
Danuta Pędzińska, hasło: „Stanisław Wegner”, w: Wielkopolski słownik biograficzny, Warszawa–Poznań 1981.
Linki zewnętrzne
Publikacje Stanisława Wegnera można znaleźć w bibliotece Polona: Polona.
