Klasyczne tańce indyjskie
Klasyczne tańce indyjskie to religijne formy sztuki, które mają swoje korzenie w Indiach. Dzielą się na siedem głównych stylów, z których cztery pochodzą z południa kraju, a trzy z północy:
- Style południowe:
- Bharatanatyam
- Kathakali
- Kućipudi
- Mohiniyattam
- Style północne:
- Kathak
- Manipuri
- Odissi
Każdy styl ma swoje unikalne formy ekspresji oraz techniki, które są studiowane w profesjonalnych szkołach. Wspólnym elementem wszystkich tańców są dwa kluczowe aspekty: taniec (nritta) oraz wyraz (abhinaya). Istotną rolę odgrywają także mudra – symboliczne gesty, które stanowią skodyfikowany język, umożliwiający widzom śledzenie narracji opartych na świętych tekstach hinduizmu.
Według jednej z legend, świat został stworzony przez tańczącego Śiwę w postaci Nataradźa, znanego jako Pan tańca. Tajemnice tańca przekazał Brahma Bharacie, który opisał je w traktacie Natjaśastra, stanowiącym podstawowy podręcznik dla hinduskich tańców klasycznych. Te formy tańca mają charakter sakralny i są ściśle związane z mitologią hinduistyczną.
Początkowo tańce te wykonywane były wyłącznie w świątyniach przez kapłanki-tancerki zwane dewadasi. Głównym celem tańca było uwolnienie duszy od materialnych ułud i połączenie jej z boskością.
