Dydona i Eneasz – opera w trzech aktach skomponowana przez Henry’ego Purcella do libretta Nahuma Tate’a, po raz pierwszy wystawiona w Londynie w 1689 roku.
Osoby
- Dydona, królowa Kartaginy – mezzosopran lub sopran dramatyczny
- Eneasz, wódz trojański – baryton
- Belinda, służąca Dydony – sopran
- Czarownica – mezzosopran
Treść
Akt I
Królowa Dydona zakochuje się w Eneaszu, który ocalał z upadku Troi. Belinda, jej powiernica, zapewnia ją o uczuciach Eneasza. Dydona postanawia jednak przywitać go obojętnie. Czarownica, która pragnie zguby Dydony, planuje przeszkodzić w jej szczęściu, wiedząc, że misja Eneasza w kraju Latynów może być zagrożeniem.
Akt II
Podczas polowania z okazji przybycia Trojańczyków, Dydona i Eneasz przeżywają chwile radości, jednak nadciągająca burza zmusza królową do powrotu do pałacu. Eneasz otrzymuje wizytę posła bogów, Merkurego, który informuje go o misji. Eneasz nie zdaje sobie sprawy, że to w rzeczywistości demon wysłany przez Czarownicę.
Akt III
Czarownica triumfuje nad rozpaczą Dydony. Eneasz, choć chciałby zostać, nie może sprzeciwić się woli bogów, co prowadzi Dydonę do decyzji o śmierci, zamiast poślubienia kogoś, kto mógłby ją porzucić.
Historia utworu
Opera powstała w 1680 roku i łączy elementy różnych gatunków, takich jak opera seria i tragedia lyrique. Charakteryzuje się dramatycznymi recytatywami, arii, polifonicznymi chórami oraz „malarstwem dźwiękowym”. Całość jest śpiewana i rozpoczyna się uwerturą francuską. Znanym fragmentem jest Lament Dydony z trzeciego aktu: „When I am laid in earth”.
Bibliografia
- Józef Kański, Przewodnik operowy
Kategoria:Opery Henry’ego Purcella
Kategoria:Opery XVII wieku
Kategoria:Opery w języku angielskim
