Trochej – Definicja i Zastosowanie
Trochej, znany jako trochaeus w łacinie, to stopa metryczna składająca się z dwóch sylab: długiej i krótkiej. W polskim wierszu odpowiada mu sekwencja sylab akcentowanej i nieakcentowanej. Trocheje są powszechne w polskim języku, ponieważ każdy dwusylabowy wyraz jest trochejem (np. słownik).
Przykłady Wierszy Trocheicznych
Najczęściej stosowanym formatem wiersza trocheicznego w literaturze polskiej jest czterostopowiec. Przykłady jego zastosowania to:
- Między nami nic nie było – Adam Asnyk
- A jak poszedł król na wojnę – Maria Konopnicka
- Ballada bezludna – Bolesław Leśmian (osiem stóp)
Innym przykładem jest wiersz Jerzego Leiberta, Jurgowska karczma, który był przedmiotem analizy Marii Dłuskiej.
Trochej w Literaturze Obcych Języków
Trochej jest także popularny w innych językach, w tym czeskim, gdzie występuje w poezji Vitězslava Nezvala, a także w hymnie Republiki Czeskiej:
Voda hučí po lučinách,
bory šumí po skalinách,
v sadě skví se jara květ,
zemský ráj to na pohled!
W literaturze angielskiej znane przykłady to:
- Tygrys – William Blake
- Kruk – Edgar Allan Poe
- Pieśń o Hajawacie – Henry Wadsworth Longfellow (czterostopowiec)
- Locksley Hall – Alfred Tennyson (osiem stóp w parzyście rymowanych dystychach)
W literaturze niemieckiej trocheiczne są hymny, takie jak Das Lied der Deutschen oraz Oda do radości Friedricha Schillera:
Einigkeit und Recht und Freiheit
Für das deutsche Vaterland!
Podsumowanie
Trochej jest kluczowym elementem metryki iloczasowej, zarówno w polskiej, jak i międzynarodowej literaturze. Jego wielość zastosowań w różnych językach świadczy o jego znaczeniu w poezji.
