Procesor sygnałowy (DSP)
Procesor sygnałowy (DSP) to specjalizowany układ do cyfrowej obróbki sygnałów. Charakteryzuje się architekturą harwardzką, co oznacza, że posiada oddzielne obszary pamięci dla programu i danych. Umożliwia równoczesne pobieranie instrukcji oraz danych, a także wykonuje złożone operacje, takie jak filtracja FIR i IIR, transformacja Fouriera czy korelacja wzajemna. DSP stosowane są w różnych zastosowaniach elektroniki przemysłowej.
Historia
Pierwszym procesorem sygnałowym był Texas Instruments TMS5100, wprowadzony w 1978 roku w zabawce edukacyjnej Speak & Spell. Używał on kodowania z predykcją liniową (LPC) do syntezy mowy. W tym samym roku Intel zaprezentował układ 2920, jednak nie zdobył popularności z powodu braku funkcji sprzętowego mnożenia. W 1980 roku pojawiły się pierwsze samodzielne procesory DSP – NEC µPD7720 i AT&T DSP1, które były wynikiem badań nad telekomunikacją. Wśród innych pionierów DSP znalazły się układy ADSP2181 od Analog Devices oraz TMS32010 od Texas Instruments, wprowadzone w 1982 roku.
Zastosowania procesorów DSP
- Cyfrowa telefonia komórkowa
- Telefonia VOIP
- Modemy
- Sprzęt nawigacyjny
- Cyfrowe kamery
- Radary
- Systemy zapobiegania kolizjom pojazdów
- Synteza dźwięków muzycznych i efektów dźwiękowych
