Nicolas Malebranche (6 sierpnia 1638 – 13 października 1715) był francuskim filozofem i katolickim duchownym, związanym ze szkołą kartezjańską.
Życiorys
Malebranche urodził się w Paryżu, gdzie zdobył wykształcenie w dziedzinie filozofii i teologii. W 1660 roku wstąpił do zgromadzenia oratorianów, koncentrując się na teologii. Jego nauka obejmowała studia nad Euzebiuszem z Cezarei, Sokratesem oraz myślą św. Augustyna.
W 1664 roku odkrył dzieło Kartezjusza Traktat o człowieku, które zainspirowało go do dziesięcioletnich badań nad jego filozofią. Efektem tych prac było główne dzieło Malebranche’a – De la recherche de la vérité (W poszukiwaniu prawdy), opublikowane w latach 1674-1675. Składa się ono z sześciu ksiąg, które analizują źródła błędów poznawczych oraz metodę odkrywania prawdy.
Malebranche interesował się również matematyką i naukami przyrodniczymi, co doprowadziło go do zostania honorowym członkiem Francuskiej Akademii Nauk w 1699 roku. W historii filozofii często uznaje się go za twórcę teorii okazjonalizmu, którą rozwijał na podstawie prac Arnolda Geulincxa.
Dzieła
Malebranche jest autorem wielu znaczących prac, w tym:
- De la recherche de la vérité (1674-1675)
- Traité de la nature et de la grâce (1680)
- Conversations chrétiennes
- Traité de morale
- Entretiens sur la métaphysique, sur la religion et sur la mort (1688)
- Traité de l’amour de Dieu
- Entretien d’un philosophe chrétien et d’un philosophe chinois sur l’existence et la nature de dieu (1708)
- Lettres à Dortous de Mairan
- Réflexions sur la prémotion physique
- Recueil de toutes les réponses à M. Arnauld
Linki zewnętrzne
* [https://www.rep.routledge.com/articles/biographical/malebranche-nicolas-1638-1715/v-2 Malebranche, Nicolas (1638–1715)], Routledge Encyclopedia of Philosophy, dostęp 2023-05-10.
Malebranche pozostaje istotną postacią w historii filozofii, łącząc myśl kartezjańską z chrześcijaństwem.
