Reklama
Dzisiaj jest 10 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł
Reklama
Reklama
Reklama

Modernizm w Niemczech

Modernizm w Niemczech

Modernizm, znany w Niemczech jako „Nowe budownictwo” (Neues Bauen), zainaugurowany został wraz z powstaniem Werkbundu w 1907 roku. Ruch ten koncentrował się na reformie urbanistycznej oraz synergii między sztuką a rzemiosłem. W 1914 roku w Kolonii odbyła się wystawa, która zaprezentowała nowoczesne podejście do architektury, w tym model fabryki zaprojektowanej przez Gropiusa.

Reklama

Po I wojnie światowej nastąpił dynamiczny rozwój modernizmu, mimo ograniczeń finansowych. Architekci eksperymentowali z różnymi stylami, w tym ekspresjonizmem oraz minimalistyczno-funkcjonalistycznym podejściem. W latach 20. XX wieku powstały liczne osiedla zaprojektowane w nowym duchu, sprzyjające integracji z naturą.

Do 1933 roku Niemcy były centrum architektury modernistycznej. Po przejęciu władzy przez nazistów nastąpił zanik tego ruchu, a wielu architektów emigrowało z kraju. Reżim preferował styl konserwatywny, jednak architektura przemysłowa nadal rozwijała się w duchu modernizmu.

Reklama

Po II wojnie światowej architektura w Niemczech podzieliła się na wschodnią i zachodnią. W RFN modernizm zdominował projektowanie, z wyraźnym uwzględnieniem materiałów i otoczenia. Z kolei w NRD początkowo obowiązywał socrealizm, który z czasem ustąpił miejsca nowoczesnym rozwiązaniom architektonicznym.

Wybrane przykłady modernizmu w Niemczech

  • Fabryka turbin AEG w Moabicie, Peter Behrens, 1907
  • Fabryka obuwia Fagus w Alfeld, Walter Gropius, 1907–1922
  • Budynki Bauhausu w Dessau-Roßlau, Walter Gropius, 1926
  • Osiedle Hufeisensiedlung w Berlinie, Bruno Taut, 1925–1927
  • Osiedla we Frankfurcie, Ernst May, 1925–1930
  • Dom towarowy Schocken w Chemnitz, Erich Mendelsohn
  • Nowa Galeria Narodowa w Berlinie, Ludwig Mies van der Rohe, 1963–1969

Główni przedstawiciele modernizmu w Niemczech

Modernizm w Niemczech obejmował wiele pokoleń architektów, każdy z nich przyczyniając się do rozwoju tego nurtu w różnorodny sposób.

Reklama

Bibliografia

  • Hans Engels, Ulf Meyer, Bauhaus-Architektur 1919-1933, Monachium-Londyn-Nowy Jork 2001.
  • Norbert Huse, Neues Bauen 1918 bis 1933, Berlin 1985.
  • John Zukowsky (wyd.), Architektur in Deutschland 1919-1939: Die Vielfalt der Moderne, Monachium-Nowy Jork 1994.
Reklama