Dachówka rzymska (antyczna)
Dachówka rzymska, znana również jako dachówka antyczna, to ceramiczny materiał budowlany, który był szeroko stosowany w starożytności, zwłaszcza w Grecji. Istnieją dwa główne typy dachówek:
- wklęsłe (imbrices) – mają wygięte do góry brzegami,
- wypukłe (kalipteres) – charakteryzują się łamanym lub półokrągłym przekrojem, służąc do zakrywania styków.
Dachówki te układano na deskowaniu, które wcześniej pokrywano paprocią i plewami, a następnie warstwą gliny. W Atenach odkryto dachówki z odciśniętym stemplem Sokles architekton. Niektóre z nich były ozdobnie formowane i umieszczane na bocznych krawędziach dachu jako antefiksy.
Podobne dachówki były również stosowane w Chinach i Japonii, gdzie układano je na zaprawie, formując małe wałki w miejscach styków. Warto zauważyć, że dachówki rzymskie często są mylone z innymi typami dachówek, takimi jak dachówka gąsiorkowa, korytkowa (klasztorna) i tatarska.
