Hans Holbein (młodszy)
Hans Holbein (młodszy) był niemieckim i szwajcarskim malarzem, rysownikiem oraz grafikiem okresu renesansu, urodzonym w Augsburgu w latach 1497 lub 1498. Zmarł 29 listopada 1543 w Londynie, gdzie został pochowany na cmentarzu St. Andrews.
Życie
Holbein uczył się sztuki malarskiej pod okiem swojego ojca oraz w pracowni Hansa Herbstera w Bazylei. W 1519 roku uzyskał tytuł mistrza i wkrótce potem ożenił się z wdową Elisbethą Binzenstock, z którą miał czworo dzieci. Po podróżach do Mediolanu i Lyonu, w 1526 roku osiedlił się w Anglii, gdzie został nadwornym malarzem Henryka VIII. Zmarł na skutek epidemii dżumy.
Twórczość
Holbein był znany przede wszystkim jako portrecista, tworząc dzieła o psychologicznej głębi oraz precyzji szczegółów. Jego prace harmonijnie łączyły fizyczne podobieństwo z duchowymi cechami portretowanych osób. Był autorem wielu portretów, obrazów ołtarzowych oraz rysunków do drzeworytów. Jego najważniejsze dzieło to podwójny portret Ambasadorowie z anamorfozą ludzkiej czaszki.
- Freski w ratuszu w Bazylei (1521-22)
- Zeszyty graficzne, w tym Taniec śmierci
- Ilustracje do Pochwały głupoty Erazma z Rotterdamu
Wybrane dzieła
- Św. Barbara (1516)
- Portret małżonków Meyerów (1516)
- Ołtarz Oberriedów (1521-22)
- Portret Erazma z Rotterdamu (1523)
- Ambasadorowie (1533)
- Portret Henryka VIII (1536-37)
Bibliografia
- Andrzej Dulewicz, Encyklopedia sztuki niemieckiej
- Waldemar Łysiak, Malarstwo białego człowieka
- Christine Stukenbrock, Barbara Toepper, Arcydzieła malarstwa europejskiego
Holbein pozostawił trwały ślad w historii sztuki, wpływając na rozwój angielskiego malarstwa portretowego dzięki swojemu wyjątkowemu podejściu do przedstawiania ludzi.
