Antoni Petruszewicz
Antoni Petruszewicz (1821-1913) był ukraińskim duchownym greckokatolickim, historykiem, filologiem oraz politykiem. Urodził się 18 stycznia 1821 roku w Dobrzanach koło Stryja, a zmarł 23 września 1913 roku we Lwowie. Był posłem na Sejm Krajowy Galicji oraz do austriackiej Rady Państwa.
Życiorys
W 1840 roku ukończył gimnazjum w Stryju, a następnie studiował na Uniwersytecie Lwowskim oraz w greckokatolickim Seminarium Duchownym, gdzie otrzymał święcenia kapłańskie w 1847 roku. Po święceniach pracował jako kapelan i osobisty sekretarz arcybiskupa lwowskiego Michała Lewickiego. W latach 1857-1862 był proboszczem w Nowicy Górnej, a następnie radcą konsystorza i kustoszem Kapituły Metropolitalnej we Lwowie. W 1873 roku został wybrany posłem do Rady Państwa w Wiedniu, gdzie działał w Klubie Ruskiego.
Prace naukowe
Petruszewicz zajmował się historią średniowieczną Kościoła prawosławnego oraz filologią wschodniosłowiańską. Prowadził badania archiwalne dotyczące Kościoła prawosławnego w Galicji, Rumunii i Bukowinie. Opracował słownik porównawczy języków słowiańskich oraz edytował liczne dzieła historyczne. Do jego najważniejszych prac należą:
- Słów kilka napisanych w obronie ruskiej narodowości (1848)
- O katedralnej cerkwi Matki Boskiej i biskupach w Haliczu w XII wieku (1853-1860)
- Rys historyczny ludu polskiego (1862)
- Chełmskaja Eparchia i Swiatiteli jeja (1867)
- Kratkoje istoriczeskoje izwiestia o wremieni wwiedienia christianstwa na Galickoj Rusi (1882)
Ogółem opublikował około 150 prac naukowych i był aktywnym członkiem Akademii Umiejętności w Krakowie od 1872 roku.
Rodzina
Petruszewicz pochodził z rodziny greckokatolickiej, był synem proboszcza Stefana Petruszewicza.
Pochówek
Pochowany został na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
