Unia z Arras
Unia z Arras to traktat podpisany 6 stycznia 1579 roku w Arras, który dotyczył południowych prowincji Niderlandów: Artois, Hainaut oraz części Flandrii. Te regiony zdecydowały się na poddanie pod panowanie króla Hiszpanii Filipa II. Kluczową rolę w zawiązaniu unii odegrał hiszpański namiestnik Niderlandów, Aleksander Farnese, książę Parmy, który umiejętnie wykorzystał konflikty między kalwińską północą a katolickim południem.
Polityka Farnese przyczyniła się do utrzymania hiszpańskiego panowania w południowej części Niderlandów. Unia w Arras była odpowiedzią na unię utrechcką, która została zawarta kilka tygodni później przez północne prowincje kalwińskie w celu zjednoczenia się przeciwko katolikom wspieranym przez Hiszpanię. Obie unie przyczyniły się do ostatecznego podziału Niderlandów.
Skutki Unii
- Kalwińska północ utworzyła Republikę Zjednoczonych Prowincji, co dało początek Holandii.
- Katolicka część, znana jako Niderlandy Południowe, uznała władzę hiszpańskich, a później austriackich Habsburgów.
- W XIX wieku Niderlandy Południowe przekształciły się w Belgię.
Podsumowanie
Unia z Arras była kluczowym wydarzeniem w historii Niderlandów, które miało daleko idące konsekwencje dla regionu, prowadząc do podziału na Holandię i Belgię.
Przypisy
- Kategoria: Historia Holandii
- Kategoria: Historia Belgii
- Kategoria: Arras (Francja)
