Komisarz Didier Reynders: zagrożenie dla praworządności w Polsce – wiele osób zapamiętało go właśnie w ten sposób. Wczoraj policja przeszukała lokale powiązane z europejskim „MC praworządności”, a Reynders został przesłuchany. Podejrzewa się go o pranie pieniędzy poprzez zakup losów belgijskiej Loterii Narodowej, której kierownictwo sprawował w przeszłości.
Reynders wielokrotnie obronił się od zarzutów o przestępstwa finansowe, więc i tym razem sytuacja może się powtórzyć. Jest to doświadczony polityk belgijski, do niedawna komisarz ds. sprawiedliwości w Unii Europejskiej, który w krytyce Polski pod rządami PiS posunął się dalej niż nawet przewodnicząca Komisji. Domagał się nałożenia różnorodnych kar finansowych na nasz kraj, które rzeczywiście miały rezonans. Mimo pełnienia swej funkcji do niedawna, nie wykazywał zainteresowania siłowym przejmowaniem mediów czy Prokuratury Krajowej przez obecny rząd.
Patrząc na różne skandale wśród europejskich elit, które regularnie wychodzą na jaw w kontekście Komisji i Parlamentu Europejskiego, można zauważyć, że przypadki te nie są wyjątkiem, lecz wpisują się w unijne standardy.
Moralność elit a rzeczywistość
Zbigniew Herbert określał sytuację polityczną w Polsce słowami: „Morderców barak nazwany pałacem sprawiedliwości”. Dziś jednak miejsca władzy w Europie, do której przystąpiliśmy, nie przypominają już takich baraków. Niestety, są to strefy wpływów lobbystów oraz ekspertów, którzy często działają na rzecz wielkich korporacji, rajów podatkowych i handlu zezwoleniami na emisję CO2. Równocześnie dostrzega się w tym dydaktyzm oraz nachalną ideologizację, które przykrywają ich działania. Zjawisko to wpływa również na elity krajów członkowskich, w tym Polski.
Afery, które miały miejsce w ostatnich latach, takie jak „afera katarska” czy „afera marokańska”, również nie rozminęły się z naszymi politykami. Oskarżenia dotyczące przyjmowania funduszy od państw arabskich pojawiały się nawet w kontekście obecnego szefa polskiego MSZ. Była przewodnicząca Komisji, Ursula von der Leyen, zmagała się z zarzutami o złamanie ustaleń dotyczących zakupu szczepionek od firmy Pfizer oraz ukrywanie korespondencji w tej sprawie.
Lata wcześniej, podczas akcji prowadzonych przez „The Sunday Times”, ujawniono, że kilku europosłów zgodziło się na korupcyjne propozycje lobbystów. Ponadto pojawiały się kontrowersje wokół wykorzystania funduszy na biura poselskie oraz kilometrówkę. W obliczu tych skandali, nowe procedury i regulacje wydają się jedynie próbą zatuszowania problemu korupcji.
Powracająca kwestia prania pieniędzy
W przypadku Reyndersa zagadnienie prania pieniędzy wraca niczym bumerang, przypominając w pewien sposób grę w ciuciubabkę. Pomimo powszechnych podejrzeń, trudno jest dowieść jego winy. Nie jest to jednak kwestia tylko dowodów, ale i wykazania, że złamał jakiekolwiek przepisy. Okazało się, że europosłowie mogą przyjmować ogromne sumy pieniędzy jako rzekome wynagrodzenie za uczestnictwo w konferencjach czy konsultacjach. Obecny system zdaje się sprzyjać korupcji.
Niestety, często towarzyszy temu moralizatorstwo, które w przypadku Reyndersa objawia się w tzw. wsparciu dla naszej „praworządności” i „demokratycznej opozycji”. W rzeczywistości były to zorganizowane działania mające na celu wpływanie na wynik wyborów w Polsce. Przesądza o tym również blokowanie funduszy z Krajowego Planu Odbudowy, które, ku zaskoczeniu wielu, mogłyby trafić do nas po wyborach bez żadnych prawnych zmian.
Z tych względów niewiele wskazuje na to, że Didier Reynders poniesie jakieś konsekwencje. Choć może nieco straci, sumy, o których mowa, są abstrakcyjne dla przeciętnego Europejczyka. Jeszcze bardziej abstrakcyjna okazuje się być europejska praworządność, którą tak zawzięcie próbował wdrażać w Polsce.
Źródło/foto: Interia
