Krzyżacy, mimo złożonych przez siebie ślubów dotyczących ubóstwa i czystości, w swoich twierdzach skrywali wiele niemoralnych tajemnic. Rycerze ci, którzy przez wieki pozostawali największymi wrogami Królestwa Polskiego, niejednokrotnie dopuścili się działań, które papież określił jako „podszept diabelski”.
Malbork – serce zakonu
Zamek w Malborku, największa gotycka warownia w Europie, dziś stanowi popularny cel turystyczny, a w przeszłości był główną siedzibą zakonu krzyżackiego. Budowa tej potężnej fortecy trwała przez wiele lat, a w 1309 roku zajął on centralne miejsce w strukturze państwa krzyżackiego, co miało miejsce ponad 30 lat po rozpoczęciu budowy.
Hipokryzja Krzyżaków
Analizując działania Krzyżaków, należy zwrócić uwagę na ich moralną dwuznaczność i hipokryzję. Zakon wielokrotnie toczył wojny z Królestwem Polskim, a te zmagania miały złożony charakter prawny i dyplomatyczny, ponieważ obie strony były chrześcijańskie. Krzyżacy pierwotnie przybyli do Europy Środkowej, aby walczyć z poganami, a ich działania wobec Polaków były często motywowane nieprawdziwymi zarzutami, jakoby Polacy wracali do pogaństwa.
Propaganda jako narzędzie
Krzyżacy skutecznie tłumaczyli swoje działania papieżowi, a ich propaganda miała na celu ukrycie niewłaściwych czynów. Używali narracji o cudach i niezwykłych wydarzeniach, które miały być zasługą rycerzy w czarnych płaszczach. Jednym z przykładów jest historia zakonnika, który postanowił opuścić zakon, ale ukazali mu się święci, którzy odradzili mu to, co miało na celu wzmocnienie wizerunku Krzyżaków jako sług Bożych.
Moralność a struktura zakonu
Struktura zakonu krzyżackiego zdradza wiele na temat jego moralności. Podzieleni na trzy grupy: rycerzy, księży i braci służebnych, jedynie rycerze mieli znaczenie. Co więcej, aby nosić biały płaszcz z czarnym krzyżem, konieczne było posiadanie szlacheckiego pochodzenia niemieckiego. Krzyżacy szybko zrezygnowali z tytułu „braci”, zaczynając określać się mianem „panów pruskich”.
Niedotrzymywanie ślubów ubóstwa i czystości było widoczne nie tylko poprzez bogate stroje krzyżackie, lecz także sposób zarabiania na wojnach, które często przynosiły zyski kosztem cywilów. Hipokryzja była rażąca, gdyż zakonników łączono zarówno z zyskiem materialnym, jak i brutalnym traktowaniem ludności miejscowej.
Doniesienia o niemoralności
Na wieści o przewinieniach krzyżackich przychodziły do papieża, co zwłaszcza w kontekście wyroku z 1335 roku miało poważne konsekwencje. Po wydaniu wyroku w Wyszehradzie, Krzyżacy nie zamierzali łatwo zrezygnować z terenów Polski, co zobrazowało ich arogancję i nieposłuszeństwo wobec papieskich nakazów.
W wyniku licznych starań Kazimierza Wielkiego, który usilnie podejmował działania mające na celu wyegzekwowanie praw Polski, doszło do kolejnych procesów. W 1339 roku, po przesłuchaniu wielu świadków, wydano wyrok, który nakładał na Krzyżaków obowiązek zadośćuczynienia Polsce.
Z perspektywy historycznej, Krzyżacy, mimo swej potęgi, nie potrafili zatuszować swoich niemoralnych czynów, a ich działania na przestrzeni wieków doprowadziły do kolejnych konfliktów i przewrotów w Europie Środkowej. Historia walki o Pomorze trwała niemal 200 lat, aż do transformacji Prus Zakonnym w Prusy Książęce, która zakończyła okres dominacji zakonu w regionie.
Źródło/foto: Interia
