Związek Jedności Narodowej
Związek Jedności Narodowej (ZJN) został założony 21 stycznia 1833 roku w Paryżu jako tajna organizacja. Na czele ZJN stał ks. Adam Czartoryski, pełniący funkcję najwyższego naczelnika. Wśród członków organizacji znajdowali się także gen. Henryk Dembiński oraz Karol Otto Kniaziewicz.
W 1837 roku niższe stopnie wtajemniczenia ZJN przekształcono w Związek Insurekcyjno-Monarchiczny Wyjarzmicieli.
Cele i Działania ZJN
Głównym celem ZJN było odzyskanie niepodległości Polski, z nadzieją na interwencję mocarstw zachodnich. Organizacja promowała następujące zasady:
- wolność słowa i wyznania
- równość wobec prawa
- ochronę własności
- uwłaszczenie z jednoczesnym poszanowaniem interesów szlachty
- utrzymanie monarchii
Działania ZJN koncentrowały się na utrzymywaniu kontaktów z krajem oraz tworzeniu konspiracji, mających na celu przeciwdziałanie propagandzie republikańskiej.
Władze Organizacji
Władzami ZJN była tzw. rada familijna, w skład której wchodzili:
- Władysław Zamoyski
- Ludwik August Plater
- Henryk Dembiński
- Stanisław Barzykowski
- Gustaw Małachowski
- Karol Otto Kniaziewicz
- Julian Ursyn Niemcewicz
- Kalikst Morozewicz
- Andrzej Antoni Plichta
- Józef Świrski
- Ludwik Michał Pac
- Karol Boromeusz Hoffman
- Roman Załuski
- Stanisław Gawroński
- Feliks Breański
