Wysoczyzna Żelechowska
Wysoczyzna Żelechowska to mezoregion położony we wschodniej Polsce, w obrębie Niziny Południowopodlaskiej, zajmujący powierzchnię 1844 km². Graniczy z Równiną Garwolińską na zachodzie, Równiną Łukowską na wschodzie oraz Doliną Środkowej Wisły na południu.
Rzeźba terenu
Obszar charakteryzuje się równinną i falistą wysoczyzną z wzniesieniami morenowymi oraz wydmami. Punkty o najwyższych wysokościach, do 207 m n.p.m., znajdują się w okolicach Huty-Dąbrowy, a najniższe w dolinie Wilgi, osiągające około 130 m n.p.m. Doliny rzek zostały wypełnione osadami fluwioglacjalnymi i torfami.
Sieć rzeczna
Północno-wschodni skraj Wysoczyzny Żelechowskiej stanowi dział wodny między dopływami Wisły a Tyśmienicy i Bugu. Najważniejsze rzeki to:
- Świder
- Wilga
- Czarna
- Okrzejka
Rzeki te zaczynają się w północno-wschodniej części mezoregionu, a ich doliny kierują się na zachód.
Zagospodarowanie
Wysoczyzna Żelechowska jest obszarem rolniczym, z niewielkimi kompleksami leśnymi oraz stawami rybnymi. W okolicach Seroczyna znajdują się rezerwaty przyrody, a najważniejsze miejscowości to:
- Ryki
- Żelechów
- Stoczek Łukowski
Obszar ten jest dobrze skomunikowany dzięki trzem liniom kolejowym oraz drodze krajowej Warszawa—Lublin.
Punkty widokowe
W okolicy znajduje się Kopiec Henryka Sienkiewicza w Okrzei, osiągający wysokość 15 m.
Przynależność administracyjna
Wysoczyzna Żelechowska, od 1999 r., znajduje się w granicach trzech powiatów: łukowskiego, ryckiego i garwolińskiego, z fragmentem w powiecie siedleckim. W regionie leżą także wsie gminne, takie jak Trojanów, Sobolew oraz Wola Mysłowska.
