„`html
Wojna iracko-irańska
Wojna iracko-irańska, trwająca od 22 września 1980 do 20 sierpnia 1988, była konfliktem zbrojnym pomiędzy Irakiem a Iranem. Rozpoczęła się atakiem Iraku na Iran w rejonie Szatt al-Arab, co doprowadziło do wojny pozycyjnej i ogromnych strat ludzkich oraz materialnych.
Przyczyny konfliktu
- Długotrwały spór graniczny, szczególnie o prowincję Chuzestan.
- Wsparcie Iraku dla secesjonistycznych ruchów w Iranie oraz wzajemne oskarżenia o wspieranie niepokojów w sąsiednich krajach.
- Rewolucja islamska w Iranie w 1979, która przyniosła do władzy radykalnych szyitów, co zaniepokoiło Irak.
Wsparcie międzynarodowe
Irak zyskał wsparcie ze strony krajów zachodnich, Arabów oraz ZSRR, obawiających się ekspansji irańskiej rewolucji. Wspierały go m.in. USA, Francja i Wielka Brytania, które dostarczały broń i technologie.
Przebieg działań wojennych
Inwazja Iraku na Iran miała na celu szybkie zdobycie terytoriów bogatych w ropę. Mimo początkowych sukcesów, irackie natarcie utknęło w martwym punkcie. Po kilku latach walk obie strony poniosły olbrzymie straty: w szeregach Iraku straty wyniosły około 375-400 tysięcy, a Iranu 750 tysięcy do miliona.
Kontratak Iranu i zakończenie wojny
W 1981 roku Iran rozpoczął udane kontrataki, odzyskując utracone terytoria. W 1988 wojna zakończyła się rozejmem na zasadzie status quo ante bellum, pozostawiając obie strony w trudnej sytuacji ekonomicznej oraz politycznej.
Wpływ na region i stosunki międzynarodowe
Po wojnie Irak zmagał się z ogromnym długiem, co przyczyniło się do agresji na Kuwejt w 1990 roku. Po zakończeniu konfliktu stosunki Iraku z Zachodem uległy pogorszeniu, a USA przestało wspierać reżim Husajna.
Działania pokojowe
W październiku 2008 strony konfliktu podpisały porozumienie o współpracy w ustalaniu losów zaginionych podczas wojny, co miało na celu zbliżenie i pojednanie między narodami.
„`
