Władimir Aleksandrowicz Szatałow (ur. 8 grudnia 1927 w Pietropawłowsku, zm. 15 czerwca 2021 w Moskwie) – radziecki kosmonauta, Lotnik Kosmonauta ZSRR.
Życiorys
Władimir Szatałow urodził się w Pietropawłowsku (obecnie Kazachstan). Przed rozpoczęciem kariery kosmonauty w 1963 roku, był pilotem w siłach powietrznych ZSRR. Ukończył Akademię Sił Powietrznych w 1956 roku, a następnie przeszedł różne etapy kariery wojskowej, w tym jako pilot-instruktor.
Od 1963 roku Szatałow przygotowywał się do lotów kosmicznych, uczestnicząc w programach kosmicznych ZSRR. Jego pierwsza misja miała miejsce w 1969 roku, kiedy to dowodził statkiem Sojuz 4. Podczas tego lotu przeprowadził manewr, który polegał na przejściu dwóch kosmonautów z Sojuza 5 do Sojuza 4 – był to pierwszy taki przypadek w historii załogowych lotów kosmicznych.
W 1971 roku Szatałow wziął udział w misji Sojuz 10, gdzie miał połączyć się z pierwszą stacją kosmiczną Salut 1. Niestety, z powodu awarii nie udało mu się przejść na pokład stacji, co zmusiło załogę do awaryjnego powrotu na Ziemię.
W sumie Szatałow spędził w kosmosie 9 dni, 21 godzin, 57 minut i 30 sekund podczas trzech misji. Po zakończeniu swojej kariery kosmonauty, przeszedł do Centrum Wyszkolenia Kosmonautów im. J. Gagarina, gdzie pełnił kluczowe funkcje, w tym kierownika przygotowań kosmonautów oraz naczelnika centrum.
Odznaczenia
Władimir Szatałow został odznaczony wieloma nagrodami, w tym:
- Dwukrotnie tytuł Bohatera Związku Radzieckiego (1969)
- Trzykrotnie order Lenina (1969, 1971, 1976)
- Order Rewolucji Październikowej (1982)
- Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (1989)
- Order Przyjaźni (2011)
- Medal „Za rozwój dziewiczych ziem” (1969)
- Medal „Za zasługi bojowe” (1957)
Otrzymał również liczne odznaczenia międzynarodowe oraz honorowe tytuły, a jego imieniem nazwano krater na Księżycu.
Wykaz lotów
Szatałow uczestniczył w trzech misjach kosmicznych, które znacząco wpłynęły na rozwój radzieckiego programu kosmicznego.
