Wiwald z San Gimignano OFS
Wiwald, znany również jako Ubald, był włoskim tercjarzem franciszkańskim i eremitą, który żył w latach 1250-1320. Urodził się w San Gimignano w Toskanii i poświęcił swoje życie służbie chorym.
Życiorys
Wiwald był uczniem bł. Bartłomieja z San Gimignano, kapłana zajmującego się chorymi na trąd. Po zachorowaniu Bertolda w 1280 roku, Wiwald towarzyszył mu w leprozorium, gdzie przez 20 lat pielęgnował chorego. Po śmierci Bertolda w 1300 roku, Wiwald osiedlił się w borze Camporena, gdzie mieszkał w małej celi, która była na tyle ciasna, że mógł w niej jedynie klęczeć. Zmarł w wieku 70 lat.
Kult
Kult bł. Wiwalda został zatwierdzony przez papieża Piusa X 13 lutego 1908 roku. Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w Kościele rzymskokatolickim 1 maja, podczas gdy franciszkanie obchodzą je 2 maja.
