Witold Grodzki

Witold Grodzki

Witold Grodzki (12 sierpnia 1905 – 27 listopada 1965) był polskim aktorem teatralnym, związanym z teatrem od wczesnych lat młodzieńczych. Urodził się w Siedlcach, gdzie ukończył gimnazjum w 1924 roku.

Wykształcenie i początki kariery

Po ukończeniu gimnazjum Grodzki rozpoczął studia medyczne w Warszawie, jednak szybko przeniósł się na wydział prawa. Równocześnie podjął naukę w Państwowym Studiu Dramatycznym przy Konserwatorium Warszawskim. Od młodości angażował się w teatr amatorski w Siedlcach, a także był członkiem „Chóru Juranda”, założonego przez Jerzego Koszutskiego.

Jako urzędnik w Siedleckiej Dyrekcji Lasów Państwowych uczestniczył w licznych przedstawieniach amatorskich prowadzonych przez Michała Marciniego i Aleksandra Fogiela.

Kariera po wojnie

Po II wojnie światowej Grodzki ukończył studia farmaceutyczne, a w 1960 roku obronił kierunek instruktorski w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Jako aptekarz w Siedlcach kontynuował swoją karierę aktorską w Teatrze Ziemi Podlaskiej.

Największe osiągnięcia

Jednym z jego największych sukcesów było wyreżyserowanie spektaklu Damy i huzary w 1955 roku, który był powtarzany 26 razy. Grodzki był również założycielem i prowadził kilka amatorskich zespołów teatralnych w okolicznych gminach, pełniąc także rolę wiceprezesa Mazowieckiego Oddziału Związku Teatrów Amatorskich.

Publikacje

• Siedlce 1448-1995 pod red. Edwarda Kospath-Pawłowskiego i Teresy Włodarczyk, Siedlce 1996

Witold Grodzki pozostaje znaczącą postacią w historii polskiego teatru, zwłaszcza w regionie Siedlec.