Willem van den Blocke
Willem van den Blocke (ok. 1550 – 18 stycznia 1628) był flamandzkim rzeźbiarzem i architektem, reprezentującym styl manierystyczny. Urodził się w Mechelen, a jego życie zawodowe związane było głównie z Gdańskiem.
Życie prywatne
Willem pochodził z rodziny artystycznej; jego ojciec, Franciszek van den Blocke, prawdopodobnie również był rzeźbiarzem. Miał żonę, Dorotę Wolff, i siedmioro dzieci, w tym rzeźbiarza Abrahama oraz malarzy Izaaka i Dawida. Był anabaptystą, co wpływało na jego życie zawodowe.
Działalność artystyczna
Wczesną karierę rozpoczął w pracowni Cornelisa Florisa w Antwerpii. Po przybyciu do Królewca w 1569 roku, współpracował z innymi rzeźbiarzami nad monumentalnymi projektami, w tym nagrobkiem księżnej Elżbiety. Później pracował nad nagrobkiem Krzysztofa Batorego oraz pomnikiem w Gyulafehérvárze.
Wybrane dzieła
- Nagrobek Jana III Wazy w katedrze w Uppsali (1593–1596)
- Nagrobek Ture Nilssona Bielke w katedrze w Linköping (ok. 1615)
- Epitafium Doroty i Jana Brandesów w kościele Mariackim w Gdańsku (1588)
- Nagrobki Kosów w Oliwie (1600) oraz Marcina z Berzewic (1592)
- Portale kamienic w Gdańsku i Toruniu (koniec XVI wieku)
Podsumowanie
Willem van den Blocke był kluczową postacią w polskim manieryzmie, twórcą wielu znaczących dzieł architektonicznych i rzeźbiarskich. Jego prace, często nawiązujące do stylu Florisa, charakteryzowały się unikalnymi elementami, takimi jak wydłużone kariatydy i złożone kompozycje nagrobne.
Bibliografia
- Jadwiga Habela, Van den Blockowie, w: Zasłużeni ludzie Pomorza Nadwiślańskiego XVII wieku: szkice biograficzne, Gdańskie Towarzystwo Naukowe, 1982.
