„`html
Wiktor Ryl – Życiorys
Wiktor Ryl, znany również jako Iko, urodził się 11 stycznia 1895 roku w Luboniu. Był podpułkownikiem pilotem Wojska Polskiego oraz utalentowanym kolarzem. Po ukończeniu gimnazjum w Piotrogrodzie w 1916 roku, służył w armii rosyjskiej, a następnie w Polskiej Organizacji Wojskowej, gdzie odegrał kluczową rolę w przejęciu lotniska w Lublinie w 1918 roku.
W listopadzie 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie jako pilot 19 eskadry myśliwskiej brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Ukończył Francuską Szkołę Pilotów w 1920 roku i awansował na stopień kapitana, a później majora. Pełnił różne funkcje, w tym dowodził 18 eskadrą myśliwską oraz pracował w Departamencie Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych.
W czasie II wojny światowej uczestniczył w kampanii wrześniowej oraz walczył w Polskich Siłach Zbrojnych, dowodząc eskadrami w Maroko i Algierii. Po wojnie wrócił do Polski i zakończył służbę wojskową w stopniu podpułkownika.
Kariera sportowa
Wiktor Ryl był również zapalonym kolarzem. Od 1909 roku aktywnie uczestniczył w zawodach kolarskich, zdobywając m.in. wicemistrzostwo Polski w sprincie w 1923 roku. Brał udział w mistrzostwach świata oraz był rezerwowym zawodnikiem na igrzyskach olimpijskich w Paryżu w 1924 roku. Oprócz kolarstwa, interesował się także sportem motocyklowym i samochodowym.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych (1920)
- Medal Lotniczy (czterokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi
- Krzyż Kawalerski Orderu Korony Jugosłowiańskiej
- Krzyż Oficerski Orderu Leopolda (Belgia, 1937)
- Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Wojskowej (Bułgaria, 1936)
- Kawaler I Klasy Orderu Miecza (Szwecja, 1934)
- Francuska Odznaka Pilota (1929)
- Łotewska Odznaka Lotnicza
- Rumuńska Odznaka Pilota (1929)
Śmierć i dziedzictwo
Wiktor Ryl zmarł 30 grudnia 1976 roku w Konstancinie. Został pochowany w Piotrkowie Trybunalskim, a jego osiągnięcia zarówno w lotnictwie, jak i sporcie pozostają w pamięci współczesnych.
„`
