Infradźwięki i ich definicja
Infradźwięki to fale akustyczne o częstotliwościach poniżej 20 Hz, które są niew słyszalne dla ludzi. W idealnych warunkach ludzkie ucho może wykryć dźwięki o częstotliwości do 12 Hz, a poniżej 10 Hz można odczuwać jedynie rytm i ciśnienie w bębenkach usznych. Niektóre zwierzęta, takie jak słonie i wieloryby, wykorzystują infradźwięki do komunikacji na dużych odległościach.
Normy dotyczące infradźwięków
Różne normy definiują zakres infradźwięków:
- Polska norma PN-86/N-01338:1986 wskazywała zakres od 2 Hz do 16 Hz, a nowelizacja PN-Z-01338:2010 rozszerzyła go do 1 Hz – 20 Hz.
- ISO 7196 definiuje infradźwięki jako dźwięki w zakresie 1 Hz – 20 Hz.
Charakterystyka infradźwięków
Infradźwięki charakteryzują się dużą długością fali (powyżej 17 m), co sprawia, że rozprzestrzeniają się na znaczne odległości i są słabo tłumione przez ekrany akustyczne.
Źródła infradźwięków
Naturalne źródła
- bolidy
- lawiny
- tornada
- trzęsienia ziemi
- zorza polarna
- niektóre gatunki zwierząt (słonie, wieloryby)
- pękający lodowiec
Antropogeniczne źródła
- ciężkie pojazdy
- drgania mostów
- eksplozje
- wysokie dźwięki (odrzutowce, śmigłowce)
- silniki rakietowe
- urządzenia chłodzące i ogrzewające
Oddziaływanie infradźwięków na ludzi
Badania nad wpływem infradźwięków na ludzi są ograniczone, jednak wiadomo, że mogą one wywoływać wrażenia słuchowe i pozasłuchowe. Narażenie na wysokie poziomy infradźwięków może skutkować:
- poczuciem ucisku w uszach
- dyskomfortem
- zmęczeniem
- zaburzeniami funkcji psychomotorycznych
- stanami depresyjnymi
Wysokie natężenie infradźwięków może prowadzić do uszkodzenia ucha, jednak brak jest dowodów na szkodliwość codziennych źródeł infradźwięków. Wrażliwość na infradźwięki jest różna wśród osób.
