Wielka Wyspa Piaszczysta (austr. K’gari, Gari) to największa na świecie wyspa piaskowa, położona w Oceanie Spokojnym u południowo-wschodnich wybrzeży Queensland, Australii. W 1992 roku została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Nazwa
Wyspa została nazwana na cześć kapitana Jamesa Frasera, który zginął tam w 1836 roku. Alternatywne nazwy aborygeńskie, K’gari (oznaczająca „raj”) i Gari zostały przyjęte w 2011 roku.
Geografia
Wielka Wyspa Piaszczysta ma powierzchnię 1653 km², długość około 120 km i szerokość 25 km. Oddzielona jest od kontynentu przez Hervey Bay i Great Sandy Strait.
Budowa geologiczna
Wyspa składa się głównie z piasku, który został naniesiony przez fale oceaniczne. Najstarsze warstwy piasku mają około 700 tys. lat.
Wody
Na wyspie znajduje się około 40 jezior wydmowych, które są ubogie w substancje odżywcze i mają wysoką kwasowość. Żyją w nich gatunki przystosowane do tych warunków, takie jak żaby Crinia tinnula i żółwie bokoszyjne.
Flora i fauna
Flora wyspy obejmuje siedem formacji roślinnych, w tym lasy deszczowe i eukaliptusowe. Odnotowano tu 350 gatunków ptaków oraz 48 gatunków ssaków, w tym oposy i kangury. Wyspa jest domem dla wielu gatunków żółwi, węży i jaszczurek.
Demografia
Wyspa jest zamieszkana, lecz liczba mieszkańców spada – z 116 osób w 2006 roku do 67 w 2021 roku.
Historia
Obszar ten był zamieszkany przez Aborygenów przez ostatnie 5 tys. lat. W 1770 roku wyspę dostrzegł kapitan James Cook. W XIX wieku rozpoczęła się kolonizacja, co doprowadziło do wysiedlenia rdzennej ludności.
Ochrona przyrody
W 1908 roku część wyspy została objęta ochroną. W 1971 roku utworzono park narodowy, a w 1992 roku cała wyspa została wpisana na listę UNESCO. Jest to ważny obszar ochrony ptaków, w tym przepiórnika czarnopierśnego.
Wielka Wyspa Piaszczysta jest nie tylko naturalnym skarbem, ale także ważnym miejscem dla ochrony przyrody i kultury Aborygenów.
