Wasyl I Dymitrowicz
Wasyl I Dymitrowicz (ur. 1371, zm. 27 lutego 1425) był wielkim księciem moskiewskim od 1389 roku. Był najstarszym synem Dymitra Dońskiego i Eudoksji, córki wielkiego księcia Niżnego Nowogrodu.
Wczesne życie
W dzieciństwie Wasyl został zakładnikiem w Złotej Ordzie. W 1386 roku udało mu się uciec, najpierw szukając schronienia w Podolu, a następnie u hospodara mołdawskiego Piotra I. Ostatecznie trafił na Litwę, gdzie na dworze Witolda zaręczono go z jego córką Zofią.
Panowanie i unifikacja
Wasyl I kontynuował proces unifikacji ziem ruskich. W 1392 roku przyłączył księstwa niżnonowogrodzkie i muromskie oraz zdobył Kaługę, Wołogdę i ziemie Komi (1379–1397). Jako pierwszy uzyskał dziedziczny tytuł niezależny od Ordy, choć musiał starać się o jarłyk.
W latach 1392–1393 uzyskał zgodę chana na przyłączenie księstwa niżnonowogrodzkiego. Jego panowanie przypadało na okres potęgi Wielkiego Księstwa Litewskiego. W latach 1406–1408 prowadził wojnę z Litwą, w wyniku której Litwa zdobyła Księstwa Wierchowskie oraz zyskała wpływy w Pskowie i Nowogrodzie.
Rodzina
- Anna – wyszła za cesarza Bizancjum, Jana VIII Paleologa.
- Daniel – ur. 6 grudnia 1401.
- Wasyl II – ur. 10 marca 1415.
Podsumowanie
Wasyl I Dymitrowicz był kluczową postacią w historii Moskwy, przyczyniając się do unifikacji ziem ruskich i zyskaniu większej niezależności od Złotej Ordy. Jego panowanie charakteryzowało się zarówno ekspansją terytorialną, jak i złożonymi relacjami z Litwą.
