Unia Demokratyczna (UD)
Unia Demokratyczna (UD) to polska partia polityczna o centrowym charakterze, założona przez Tadeusza Mazowieckiego, działająca w latach 1990/1991–1994. Partia łączyła różne nurty polityczne, w tym chrześcijańską demokrację, socjaldemokrację, socjalliberalizm oraz konserwatyzm, promując liberalizm i wolny rynek.
Powstanie
UD powstała po wyborach prezydenckich w 1990 roku, kiedy to środowiska związane z „Solidarnością” wspierały Tadeusza Mazowieckiego, który przegrał w pierwszej turze. Struktury partii utworzyły komitet wyborczy Mazowieckiego oraz inne ugrupowania, takie jak Forum Prawicy Demokratycznej i Ruch Obywatelski Akcja Demokratyczna. Mazowiecki został przewodniczącym UD, a kongres zjednoczeniowy odbył się w maju 1991.
Wybory 1991
W wyborach parlamentarnych w 1991 roku UD zajęła pierwsze miejsce, zdobywając 12,3% głosów i 62 mandaty. Mimo sukcesu, partia nie znalazła się w Prezydium Sejmu ani Senatu, a jej przedstawiciele weszli w opozycję do rządu Jana Olszewskiego.
Rząd Hanny Suchockiej
Po odwołaniu rządu Olszewskiego, Hanna Suchocka z UD utworzyła nowy rząd, który współpracował z Kongresem Liberalno-Demokratycznym oraz małymi ugrupowaniami centroprawicowymi. W wyniku odejścia części działaczy do Partii Konserwatywnej, UD straciła status największej frakcji w Sejmie.
Wybory 1993
W 1993 roku UD wystartowała samodzielnie, zdobywając 10,59% głosów, co dało jej 74 mandaty poselskie i 4 senackie. Partia znalazła się w opozycji wobec rządu Waldemara Pawlaka.
Zjednoczenie z KLD
W 1994 roku Unia Demokratyczna połączyła się z Kongresem Liberalno-Demokratycznym, tworząc nową partię pod nazwą Unia Wolności.
Podsumowanie
- Data rozwiązania: 23-24 kwietnia 1994
- Liczba członków: ok. 15 tys. (1991)
- Ideologia: chrześcijańska demokracja, socjaldemokracja, socjalliberalizm, konserwatyzm
- Główne osiągnięcia: 62 mandaty w 1991, 74 mandaty w 1993
