Dzisiaj jest 16 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł

Traktat windsorski (1522)

Taktat windsorski

Taktat windsorski, podpisany 16 czerwca 1522 roku między cesarzem Karolem V a królem Anglii Henrykiem VIII, dotyczył wspólnej inwazji na Francję. Był to trzeci traktat o tej nazwie, a jego celem było potwierdzenie sojuszu militarnego przeciwko Francji. Obie strony zobowiązały się do wystawienia co najmniej czterdziestu tysięcy żołnierzy oraz do rozliczenia długów i rekompensaty za renty wojenne.

Dla umocnienia sojuszu, córka Henryka, Maria I, została narzeczoną cesarza. Henryk VIII wstrzymywał się jednak z realizacją umowy do lata 1524 roku, oczekując na sukcesy militarne Karola V.

Tło polityczne

Karol V rywalizował z królem Francji, Franciszkiem I, o tytuł cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Obawiając się sojuszu Anglii z Francją, Karol starał się zyskać przychylność Henryka VIII. W 1520 roku, podczas wizyty Henryka w Paryżu, Karol opuścił Hiszpanię, by się z nim spotkać, co świadczyło o jego obawach dotyczących konfliktu z Francją.

Francja, mając poparcie Państwa Kościelnego, nie zamierzała na początku angażować się w konflikt z Karolem. Henryk VIII, przy pomocy kardynała Wolseya, podjął się mediacji, jednak proces utknął w martwym punkcie. Wówczas Karol i Henryk postanowili negocjować własne porozumienie.

Henryk był zainteresowany wojną z Francją, co dawało mu szansę na pokonanie swojego rywala. W sierpniu 1521 roku przygotowano szkic traktatu, a Wolsey zalecił, by Henryk wstrzymał się z podpisaniem do momentu, gdy Karol potwierdzi swoje możliwości militarne. Ostatecznie, w listopadzie 1521 roku, Henryk podpisał tajne porozumienie, które przewidywało rozpoczęcie kampanii w marcu 1523 roku.

Podsumowanie

Taktat windsorski z 1522 roku był kluczowym dokumentem w kontekście militarnego sojuszu Anglii i Świętego Cesarstwa Rzymskiego przeciwko Francji. Wzajemne zobowiązania obu władców oraz plan wspólnej inwazji miały na celu wzmocnienie ich pozycji w europejskiej polityce. Konflikt wynikający z rywalizacji o władzę w regionie ukazuje złożoność ówczesnych relacji między monarchami.

Bibliografia

  • Robert J Knecht, Francis I, (Cambridge: University Press, 1994)
  • Mia J. Rodriguez-Salgado, Good brothers and perpetual allies: Charles V and Henry VIII, in A. Kohler (ed.), Karl V 2000, (Vienna, 2000)