Torre de Belém
Torre de Belém to historyczna budowla z 1520 roku, usytuowana w Lizbonie, w dzielnicy Belém, obok Klasztoru Hieronimitów. Jest jedną z głównych atrakcji turystycznych stolicy Portugalii.
Historia
Wieża została zbudowana z inicjatywy króla Manuela I Szczęśliwego w latach 1515–1520, według projektu Fernando de Arruda. Pełniła rolę strażnicy portu i punktu orientacyjnego dla żeglarzy, symbolizując morską potęgę Portugalii. W późniejszych latach, zwłaszcza podczas okupacji hiszpańskiej, była używana jako więzienie. Po trzęsieniu ziemi w 1755 roku zmieniło się koryto rzeki Tag, co przeniosło wieżę na jej prawy brzeg.
W 1907 roku Torre de Belém została uznana za zabytek narodowy, a w 1983 roku wpisano ją na Listę światowego dziedzictwa UNESCO. W 2007 roku została wyróżniona jako jeden z Siedmiu Cudów Portugalii.
Architektura
Wieża ma prostokątny plan i wznosi się na sześciokątnym bastionie, z charakterystycznymi dla Portugalii elementami stylu manuelińskiego. W jej budowie wykorzystano kamień wapienny, cegłę i drewno, a dekoracje inspirowane są egzotyczną fauną i tematyką wojenną.
Struktura wieży składa się z czterech pięter:
- Pierwsze piętro: proste z pojedynczymi drzwiami.
- Drugie piętro: otoczone balkonami z półokrągłymi łukami.
- Trzecie piętro: dekoracyjne z dużą sferą armilarną.
- Czwarte piętro: proste z parapetem i merlonami.
Do wieży prowadzi most zwodzony, a jej fasady od strony rzeki są bogato zdobione. Na południowej fasadzie znajduje się obniżone patio z tarasem, a w jego centralnej części rzeźby Archanioła Michała i św. Wincentego. Wieża jest również znana jako Wieża św. Wincentego.
Podsumowanie
Torre de Belém to niezwykły zabytek architektoniczny, który łączy historię, sztukę i znaczenie morskie Portugalii. Dzięki swojej unikalnej architekturze i bogatej historii, pozostaje jednym z najważniejszych punktów turystycznych w Lizbonie.
