Symmachus – Papież i Święty
Symmachus (ur. na Sardynii, zm. 19 lipca 514 w Rzymie) był 51. papieżem, pełniącym urząd od 22 listopada 498 do swojej śmierci. Jest kanonizowany jako święty w Kościele katolickim.
Życiorys
Symmachus, syn Fortunata, był nawróconym chrześcijaninem. Po śmierci papieża Anastazego doszło do wyboru dwóch papieży: Symmacha oraz antypapieża Wawrzyńca. Król Teodoryk Wielki wspierał Symmacha, zwołując synod, który miał potwierdzić jego wybór.
Podczas wizyty króla w Rzymie, Symmachus został oskarżony przez zwolenników Wawrzyńca o celebrowanie Wielkiej Nocy według starego kalendarza oraz o inne przewinienia. Po otrzymaniu oskarżeń, papież ukrył się w bazylice św. Piotra. Teodoryk zwołał synod, który miał zbadać oskarżenia. Na tym synodzie uznano, że Symmachus jest prawowitym papieżem, a każdy, kto mu nie podporządkuje, jest schizmatykiem.
Reformy i Działalność
- Symmachus zwołał ważny synod w bazylice św. Piotra, w którym uczestniczyło 72 biskupów.
- Uchwały synodu ograniczyły ingerencję władzy świeckiej w wybór papieża.
- Wprowadzono dekret Consilium dilectionis vestrae, który regulował wybór następcy papieża.
- Zakazano wszelkich negocjacji dotyczących wyboru papieża za jego życia.
W czasie swego pontyfikatu Symmachus zainicjował także śpiewanie Gloria in excelsis Deo w niedzielnych mszach. Dążył do zwołania soboru w Heraklei, jednak zmarł przed otrzymaniem odpowiedzi od cesarza Bizancjum.
W 514 roku Symmachus ustanowił Arles diecezją dla Galii i Hiszpanii, przekazując prymat św. Cezaremu, pierwszemu biskupowi spoza Italii.
Symmachus został pochowany w grotach watykańskiej bazyliki św. Piotra, a jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 19 lipca.
