Obol – Definicja i Historia
Obol (stgr. ὀβολός obolós) to drobna moneta używana w starożytnej Grecji, równoważna 1/6 drachmy. W średniowiecznej Europie odpowiadała połowie denara, będąc 1/480 funta. W przenośni termin ten oznacza również drobny datak, np. „rzucić obol”.
Pochodzenie Nazwy
Nazwa „obol” pochodzi z języka starogreckiego, gdzie oznaczała „rożen” lub „żelazny pręt”. Termin ten nawiązuje do archaicznych form płatności, takich jak żelazne pręty, które były używane przed wprowadzeniem monet.
Obol w Starożytnej Grecji
Obol był bity ze srebra i różnił się wagą w zależności od regionu:
- Egina: 1,04 g
- Attyka: 0,72 g
- Korynt: 0,48 g
W obiegu znajdowały się różne wielokrotności i podziałki obola, m.in.:
- tetrobol – 4 obole
- triobol – 3 obole
- diobol – 2 obole
- trihemiobol – 1 ½ obola
- hemiobol – ½ obola
Obol był również używany jako monetę wkładaną do ust zmarłych, symbolizując zapłatę dla Charonu za przewiezienie przez Styks – znane jako „obol Charona”.
Obol w Polsce
Obol pojawił się w Polsce w XI wieku jako jednostka obrachunkowa. W XIV wieku Kazimierz Wielki wyemitował obole, które były częścią pięciostopniowego systemu obrachunkowego. W litewskim systemie pieniężnym Zygmunt II August wyemitował monety obola w latach 1546–1547, które miały wagę 0,32 g srebra.
Pokrewne Monety
Pokrewnym obolowi jest szerf, którego nazwa pochodzi od nordyckiego „skjerv”, co może być powiązane z łacińskim „scripulum”.
