„`html
SU-100 – Średnie Działo Samobieżne
SU-100 to radzieckie średnie działo samobieżne z okresu II wojny światowej, wprowadzone do produkcji w latach 1944-1946. Wyprodukowano około 4500 egzemplarzy, które miały zastosowanie w wielu konfliktach zbrojnych.
Historia
W 1943 roku, w związku z planowanym przezbrojeniem czołgu T-34, podjęto decyzję o stworzeniu nowego działa samobieżnego z armatą 100 mm. Prace prowadził zespół pod kierunkiem gen. F. Pietrowa w Swierdłowsku. Główne modyfikacje w SU-100 obejmowały:
- Wymiana armaty kal. 85 mm na kal. 100 mm
- Pogrubienie pancerza czołowego do 75 mm
- Dodanie wieżyczki dowódcy z T-34/85
- Wykorzystanie części z czołgu T-34/85
Służba
Działo przyjęto do uzbrojenia w lipcu 1944, a do końca roku dostarczono około 500 egzemplarzy. SU-100 odegrało kluczową rolę w operacjach balatońskiej i berlińskiej. Po wojnie znalazło się na uzbrojeniu Wojska Polskiego oraz innych krajów, a także brało udział w wielu konfliktach, m.in. w wojnie koreańskiej.
Użytkownicy
- Polska: 50 w rezerwie
- Kraj 1: 70
- Kraj 2: 25
- Kraj 3: 100
- Kraj 4: liczba nieznana
- Kraj 5: 100
- Kraj 6: 100
Egzemplarze Muzealne
W Polsce zachowało się tylko jedno działo SU-100, które znajduje się w Muzeum Broni Pancernej w Poznaniu.
Dane Taktyczno-Techniczne
- Masa: 31,6 t
- Załoga: 4 osoby
- Wymiary: 9,45 m długości, 3,00 m szerokości, 2,24 m wysokości
- Uzbrojenie: armata 100 mm D-10S, 2 pistolety maszynowe PPSz
- Pancerz: 20-110 mm
- Napęd: silnik wysokoprężny W-2-34, moc 500 KM
- Prędkość: 50 km/h, zasięg 310 km
„`
