Stratygrafia
Stratygrafia to dział geologii historycznej, który zajmuje się określaniem wieku oraz przyczyn rozmieszczenia skał w skorupie ziemskiej. Kluczowe zasady stratygrafii opracował duński geolog Nicolaus Steno, natomiast biostratygrafię stworzył angielski inżynier William Smith, który w 1795 roku odkrył, że warstwy skalne zawierają charakterystyczne skamieniałości umożliwiające ich identyfikację oraz datowanie.
Stratygrafia odegrała istotną rolę w rozwoju badań paleontologicznych. Wprowadzenie zjawiska promieniotwórczości oraz wykorzystanie izotopów promieniotwórczych umożliwiło dokładne wyznaczanie wieku skał w latach.
Podstawowe metody stratygrafii
W stratygrafii stosowane są różne metody, w tym:
- Litostratygrafia – klasyfikacja jednostek skalnych według typu skał.
- Biostratygrafia – klasyfikacja jednostek skalnych według skamieniałości w nich występujących.
- Chronostratygrafia – porządkowanie skał według ich wieku.
- Magnetostratygrafia – klasyfikacja skał na podstawie ich właściwości magnetycznych.
- Stratygrafia sekwencji – wyróżnianie jednostek stratygraficznych na podstawie interpretacji środowiska ich powstania.
- Pedostratygrafia – klasyfikacja jednostek glebowych na podstawie analiz poziomów glebowych.
W drugiej połowie XX wieku, rozwój geofizycznych badań sejsmicznych przyczynił się do powstania stratygrafii sejsmicznej oraz stratygrafii sekwencji.
