Reklama

Stefan Wołoszyn

„`html

Reklama

Stefan Wołoszyn

Stefan Wołoszyn (19 sierpnia 1911 – 2 września 2004) był polskim pedagogiem, który miał znaczący wpływ na rozwój nauk pedagogicznych w Polsce.

Życiorys

Wołoszyn ukończył Gimnazjum Państwowe im. Romualda Traugutta w Brześciu, a następnie studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, gdzie uzyskał dyplom w 1934 roku. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę jako nauczyciel języka polskiego w Wilnie, a po wojnie w Białymstoku do 1946 roku.

Reklama

W latach 1946–1950 był adiunktem na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie w 1948 roku obronił doktorat z zakresu nauk pedagogicznych. Następnie, w latach 1950–1953, pracował jako zastępca profesora na Uniwersytecie Poznańskim oraz wykładowca w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Poznaniu. Od 1953 roku był związany z warszawskimi uczelniami, w tym Uniwersytetem Warszawskim oraz Akademią Wychowania Fizycznego, gdzie osiągnął tytuł profesora zwyczajnego w 1972 roku.

Po przejściu na emeryturę w 1981 roku, Wołoszyn nadal aktywnie uczestniczył w życiu akademickim, pełniąc m.in. funkcję przewodniczącego Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej dla Nauczycieli. W 1992 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie.

W 1935 roku ożenił się z Lidią Łoś. Zmarł w Gdańsku, a jego prochy spoczęły na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.

Publikacje

Wołoszyn był autorem wielu prac dotyczących pedagogiki, w tym:

Metodyka pierwszych lat nauczania (1960, redaktor)
Dzieje wychowania i myśli pedagogicznej w zarysie (1964)
Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej (tomy I–III, 1965–1966, 1995)
Nauczyciel: tradycje, współczesność, przyszłość (1978)
Korczak (1978)
Nauki o wychowaniu w Polsce w XX wieku. Próba syntetycznego zarysu na tle powszechnym (1998)
Pedagogiczne wędrówki przez wieki i zagadnienia. Studia i szkice (1998)