Stanisław Józef Juliusz Kamocki
Stanisław Kamocki (ur. 18 listopada 1875 w Warszawie, zm. 10 lipca 1944 w Zakopanem) był polskim malarzem i grafikiem, uznawanym za jednego z czołowych pejzażystów młodopolskich.
Życiorys
Kamocki studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1891–1900 pod kierunkiem takich artystów jak Leon Wyczółkowski, Jacek Malczewski i Jan Stanisławski. W latach 1901–1902 kontynuował naukę w Paryżu. Podczas I wojny światowej służył w I Brygadzie Legionów Polskich. Po wojnie mieszkał w Krakowie i Zakopanem, gdzie posiadał pracownię.
W 1919 roku objął katedrę pejzażu w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, a w 1937 roku został profesorem zwyczajnym. Uczył także w zakopiańskiej Państwowej Szkole Góralskiej Sztuki Ludowej od 1942 roku. Był członkiem wielu towarzystw artystycznych, m.in. Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” oraz Wiedeńskiej Secesji.
Po śmierci został pochowany na Starym Cmentarzu w Zakopanem.
Twórczość
Kamocki był uznawany za jednego z najzdolniejszych uczniów Jana Stanisławskiego i kontynuatora malarstwa pejzażowego. Początkowo malował na dużych płótnach, a w latach 20. XX wieku przeszedł na tekturę. Jego prace koncentrowały się na plenerowych widokach Wołynia, Podola, okolic Krakowa oraz Tatr, a także dekoracyjnych martwych naturach.
Galeria
- Mgły nad Czarnym Stawem
- Czarny Staw Gąsienicowy
- Kwiaty przed chatą
- Kłosy
- Widok na Sandomierz
- Zima na wsi
Przypisy i Bibliografia
Kamocki jest wspomniany w Polskim Słowniku Biograficznym pod redakcją Emanuela Rostworowskiego.
Linki zewnętrzne
Kamocki pozostaje ważną postacią w polskiej sztuce, a jego prace są cenione za ich walory estetyczne i techniczne.
