Silvanus w mitologii rzymskiej
Silvanus, znany również jako Sylwan, to postać z mitologii rzymskiej, która pierwotnie była bogiem lasów i dzikiej przyrody, a w późniejszym czasie został utożsamiony z bóstwem pól, trzód, sadów oraz opiekunem rolnictwa, domów i majątku.
Pochodzenie i charakterystyka
Według legend, Silvanus był synem pasterza i kozy lub kobiety z Tusculum o imieniu Valeria. Cechował się dokuczliwym usposobieniem, strasząc wędrowców w lasach, co sprawiło, że Rzymianie używali jego imienia, aby przegonić dzieci. Mimo braku oficjalnego kultu, Silvanus cieszył się dużą popularnością wśród wieśniaków, plebejuszy i niewolników.
Ofiary i kult
Ofiary składane Silvanusowi obejmowały owoce oraz potomstwo zwierząt domowych. Warto zaznaczyć, że tylko mężczyźni mogli wykonywać rytuały ofiarne na jego cześć.
Identyfikacja z innymi bóstwami
- Utożsamiany z Faunusem
- Porównywany z greckim Panem
- Mitraiści identyfikowali go z duszą byka zabitego przez Mitrę
Przedstawienia Silvanusa
Silvanus był przedstawiany jako silny starzec, noszący wieniec z bluszczu, ubrany w wieśniaczy strój, z sierpem w ręku i psem u boku. Czasami ukazywano go również w postaci kamienia lub drzewa.
