Język khmerski
Język khmerski (khm.) to jeden z kluczowych języków grupy mon-khmer w rodzinie austroazjatyckiej, stanowiący język urzędowy Kambodży. Używa go około 16 milionów ludzi, co czyni go drugim najczęściej używanym językiem w tej rodzinie. Charakterystyczną cechą khmerskiego jest jego izolacyjna struktura gramatyczna, gdzie kategorie gramatyczne realizowane są syntaktycznie i leksykalnie, z minimalnym użyciem fleksji.
Fonetyka i fonologia
Język khmerski charakteryzuje się różnorodnym zasobem fonemów:
- Spółgłoski: k, d, t, n, b, p, m, r, l, s, h, f
- Samogłoski: krótkie (i, u, e, o, a), długie (aa, ee, uu) oraz dyftongi (ae, ao)
Budowa sylaby
Sylaba w języku khmerskim może mieć różne struktury, najczęściej CCVC, CV, CCV, CVC, VC lub V. W przypadkach zapożyczeń występują grupy spółgłoskowe, które użytkownicy często dzielą na dodatkowe sylaby.
System pisma
Pismo khmerskie jest sylabiczne, gdzie każda litera reprezentuje sylabę. Spółgłoski są przypisane do dwóch serii, co wpływa na wymowę następujących samogłosk.
Znaki diakrytyczne i interpunkcja
W piśmie khmerskim nie stosuje się odstępów między wyrazami. Zamiast tego, zastosowano znaki interpunkcyjne, takie jak:
- ។ – koniec zdania
- ៕ – koniec rozdziału
- ៚ – w tekstach poetyckich
Cyfry
Cyfry w systemie khmerskim są dziesiętne:
- ០ – 0
- ១ – 1
- ២ – 2
- ៣ – 3
- ៤ – 4
- ៥ – 5
- ៦ – 6
- ៧ – 7
- ៨ – 8
- ៩ – 9
Gramatyka
W khmerskim zdania twierdzące mają strukturę: podmiot, czasownik (w formie bezokolicznikowej) oraz dopełnienie. Określniki czasowe umieszczane są przed czasownikiem.
