Seti I
Seti I był faraonem starożytnego Egiptu z XIX dynastii, synem Ramzesa I i królowej Sitre, oraz ojcem Ramzesa II. Jego panowanie datuje się na lata 1294–1279 p.n.e. lub 1305/1302–1290 p.n.e. W historii Egiptu Seti I był uznawany za wielkiego władcę, jednak jego sława została przyćmiona przez syna, Ramzesa II.
Panowanie
Panowanie Setiego I trwało prawdopodobnie od 11 do 15 lat. Egiptologowie wskazują na brak dokumentów po 11. roku jego rządów, co sugeruje, że dłuższe panowanie jest mało prawdopodobne. W 9. roku panowania otworzył kamieniołom w Asuanie, z którego pozyskano materiał na obeliski i statuy, które jednak zostały ukończone za czasów Ramzesa II.
Seti I prowadził liczne kampanie wojenne, mające na celu przywrócenie kontroli Egiptu w Kanaan i Syrii. Mimo że nie odniósł zdecydowanego sukcesu w walce z Hetytami, jego działania przywróciły większość utraconych terytoriów. W jego czasach odbudowano również świątynię w Abydos oraz grobowiec w Tebach.
Wojny Setiego
Seti I rozpoczął swoje panowanie od stłumienia buntu koczowników Szosu. Wojska egipskie, podzielone na trzy dywizje, skutecznie pokonały koalicję aramejskich książąt, co pozwoliło na odzyskanie kontroli nad Kanaanem i częścią Palestyny. Seti I kontynuował kampanie, zdobywając Jenoam i zabezpieczając prowincję Upi, a także dotarł pod Kadesz, gdzie stoczył bitwę z Hetytami.
Grobowiec
Grobowiec Setiego I w Dolinie Królów (KV17) został odkryty w 1817 roku. Jego wnętrze zdobią malowidła i reliefy, a komora grobowa ma wymiary 6,05 m wysokości, 8,38 m szerokości i 14,26 m długości. Mumia faraona została odnaleziona w 1881 roku i obecnie znajduje się w Muzeum w Kairze. Przyczyny jego śmierci, przypuszczalnie związane z chorobą serca, nie są dokładnie znane.
Tytulatura
Seti I nosił tytulaturę, która podkreślała jego potęgę i związki z bogami, w tym tytuł „Men-Maat-Re”, co oznacza „Oby wieczna była Sprawiedliwość Re”.
Podsumowanie
Seti I był znaczącym faraonem, który dążył do odbudowy imperium egipskiego oraz przywrócenia porządku po trudnych czasach Echnatona. Choć jego panowanie było krótsze niż jego syna Ramzesa II, jego osiągnięcia militarne i budowlane miały długotrwały wpływ na historię Egiptu.
