Patriotyczny Ruch Odrodzenia Narodowego (PRON)
Patriotyczny Ruch Odrodzenia Narodowego (PRON) to organizacja polityczna, która powstała w Polsce w 1982 roku, podczas stanu wojennego. Jej założenie miało na celu wykazanie poparcia społeczeństwa dla władz PRL oraz dla wprowadzenia stanu wojennego.
Historia PRON
PRON został utworzony przez PZPR oraz inne wspierające władze stronnictwa polityczne. Zastąpił Front Jedności Narodu (FJN), mający na celu jednoczenie sił pro-rządowych. Na czele organizacji stanął Jan Dobraczyński, działacz o poglądach nacjonalistyczno-katolickich, który przewodniczył PRON aż do jego rozwiązania.
W 1983 roku PRON powołał Radę Krajową oraz Centralną Komisję Kontroli Finansowej podczas swojego pierwszego kongresu. Deklaracja o utworzeniu PRON została podpisana przez PZPR, ZSL, SD oraz organizacje chrześcijańskie.
W lipcu 1983 roku zapisy o PRON zostały włączone do Konstytucji PRL, co dało mu prawo do decydowania o listach wyborczych. W praktyce, wiele osób należało do PRON bez swojej wiedzy, gdyż organizacje były przyjmowane do PRON przez swoje władze. Osoby prominentne mogły przystąpić do PRON osobiście, co często wiązało się z presją na ich karierę.
W 1986 roku PRON powołał Ogólnopolski Komitet Grunwaldzki, który miał na celu propagowanie polskich tradycji wojskowych. PRON zakończył swoją działalność 8 listopada 1989 roku, uzasadniając to osiągnięciem możliwości porozumiewania się szerszymi kanałami.
Działacze PRON
- Jan Dobraczyński – przewodniczący
- Marian Orzechowski
- Janusz Reykowski
- Andrzej Przypkowski
- Edmund Męclewski
- Jan Majewski
- Andrzej Elbanowski
- Józef Chlebowczyk
- Władysław Ogrodziński
- Walenty Milenuszkin
Podsumowanie
PRON był kluczową organizacją polityczną w PRL, która miała na celu wspieranie władz w trudnym okresie stanu wojennego. Jego działalność była związana z propagowaniem polityki rządowej oraz kontrolą nad procesami wyborczymi. Organizacja zakończyła swoją działalność w 1989 roku, w momencie zmian politycznych w Polsce.
