Sergiusz Piasecki

„`html

Sergiusz Piasecki

Sergiusz Piasecki (1901-1964) był polskim pisarzem pochodzenia białoruskiego, publicystą oraz oficerem wywiadu, który znacząco wpłynął na literaturę i historię Polski XX wieku. Jego twórczość często podejmowała tematykę życia na pograniczu polsko-radzieckim oraz krytykowała „demokrację ludową”.

Życiorys

Dzieciństwo i młodość

Urodził się w Lachowiczach jako nieślubne dziecko zubożałego szlachcica i białoruskiej wieśniaczki. Jego dzieciństwo było trudne, a ojciec niewiele się nim zajmował. W młodości znalazł się w więzieniu, skąd uciekł do Moskwy, gdzie doświadczył rewolucji oraz związał się z przestępczym środowiskiem. Po wojnie polsko-bolszewickiej zaciągnął się do polskiej armii i wziął udział w obronie Warszawy.

Praca dla wywiadu

W 1922 roku Piasecki został agentem wywiadu II Rzeczypospolitej. Jego znajomość języków oraz realiów wschodnich uczyniły go skutecznym wywiadowcą. Jednak z czasem zaczął zajmować się przemytem, co doprowadziło do uzależnienia od narkotyków i zwolnienia z wywiadu.

Napady i więzienie

Pod wpływem narkotyków popełnił przestępstwa, za które skazano go na karę śmierci. Ostatecznie wyrok zamieniono na 15 lat więzienia. W trakcie odbywania kary, Piasecki odkrył swoją pasję do pisania, co pomogło mu przetrwać trudne chwile.

Działalność literacka

W więzieniu zaczął pisać, co zaowocowało wydaniem jego pierwszej książki „Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy”. Po ułaskawieniu w 1937 roku osiedlił się w Rohotnie, gdzie nawiązał kontakty z artystami i literatami.

II wojna światowa

Podczas II wojny światowej Piasecki współpracował z Armią Krajową, prowadząc brawurowe akcje, w tym unikalne włamanie do urzędów Gestapo. Jego działalność była kluczowa dla polskiego ruchu oporu.

Powojenna emigracja

Po wojnie Piasecki ukrywał się w Polsce, a następnie emigrował do Włoch, a później do Anglii. Na emigracji kontynuował pisanie, krytykując komunizm i politykę państw zachodnich wobec ZSRR. Zmarł na raka w 1964 roku w Hastings, gdzie został pochowany.