Sejm Repninowski (1767–1768)
Sejm repninowski, znany także jako sejm nadzwyczajny delegacyjny, był sejm skonfederowany, który odbył się w Warszawie pod patronatem Rosji. Został zwołany w celu rewizji reform wprowadzonych przez sejm konwokacyjny w 1764 roku.
Okoliczności zwołania
Poseł rosyjski Nikołaj Repnin, przy wsparciu oddziałów wojskowych, zorganizował wybory do sejmu, a kandydaci byli wskazywani przez Rosjan. Uchwała konfederacji radomskiej uznawała wojska rosyjskie za pomocne dla Rzeczypospolitej. W trakcie sejmików w Proszowicach i Oświęcimiu dochodziło do kupowania głosów szlachty przez przedstawicieli Rosji.
Przebieg sejmu
Sejm odbył się w latach 1767–1768, a pierwsza sesja miała miejsce 5 października 1767 roku. Podczas obrad, po uprowadzeniu przywódców konfederacji radomskiej, sejm przyjął ustawę o równouprawnieniu dysydentów.
- Ustanowiono 71-osobową delegację do negocjacji z posłem rosyjskim.
- Przyjęto prawa kardynalne, potwierdzające dotychczasowe przywileje szlachty.
- Wprowadzono reformy, takie jak surowsze kary za zabójstwa chłopów oraz zniesienie liberum veto na sejmikach.
- Ogłoszono zamiar równouprawnienia innowierców i ograniczenia przywilejów kleru.
Skutki
Gwarantem przyjętych postanowień została cesarzowa Rosji Katarzyna II, co sprawiło, że Rzeczpospolita stała się de iure protektoratem Rosji. Protest Józefa Wybickiego przeciwko uchwałom sejmu uznawany jest za jedną z ostatnich prób zastosowania liberum veto.
