Historia Teatru Sarugaku
Sarugaku to jedna z historycznych form teatru japońskiego, stanowiąca prototyp dla teatru nō oraz farsy kyōgen. Rozwijała się od XI do XIV wieku, mając swoje korzenie w Chinach.
Pochodzenie i Rozwój
Termin Sarugaku odnosi się również do zbiorczej nazwy dla nō i kyōgen, używanej do początku okresu Meiji. Sztuka ta wywodzi się z sangaku, formy rozrywki publicznej, która dotarła do Japonii w VIII wieku, podczas panowania dynastii Tang. W okresie Nara została połączona z japońskimi formami popularnej rozrywki, obejmującymi:
- Taniec
- Pieśni
- Komediowe skecze
- Elementy sztuki cyrkowej, takie jak akrobacje i żonglerka
Sarugaku przeżywała swój rozkwit w okresach Heian i Kamakura. W połowie okresu Kamakura nastąpił jej podział na dwie główne formy: nō, charakteryzujący się poważną dramaturgią, oraz kyōgen, który skupiał się na komicznych dialogach.
Zmiany w Okresie Meiji
W okresie Meiji teatr nō zyskał na popularności wśród wyższych warstw społecznych, co spowodowało, że termin saru („małpa”) przestał być używany. Zamiast tego zaczęto stosować nazwę nōgaku.
Współczesne Formy Teatralne
Z biegiem lat Sarugaku ewoluowała, integrując się z innymi formami teatralnymi, takimi jak:
- Bugaku
- Gigaku
- Dengaku
- Kagura
Te formy stały się podstawą współczesnego teatru japońskiego, łącząc spektakle nō i kyōgen w jedno przedstawienie.
