Maria Sancja Szymkowiak
Maria Sancja (Janina Ludwika) Szymkowiak (10 lipca 1910 – 29 sierpnia 1942) była polską serafitką i błogosławioną Kościoła katolickiego. Urodziła się w Możdżanowie jako najmłodsza z pięciorga dzieci Augustyna i Marianny Szymkowiaków.
Wykształcenie i powołanie
Po ukończeniu szkoły elementarnej, Maria kontynuowała naukę w Żeńskim Liceum i Gimnazjum Humanistycznym w Ostrowie Wielkopolskim. W 1928 roku zdała maturę i rozpoczęła studia filologiczne na Uniwersytecie Poznańskim, aktywnie uczestnicząc w działalności Sodalicji Mariańskiej oraz wspierając najuboższych mieszkańców Poznania.
W 1934 roku udała się do Francji, gdzie nabyła umiejętności językowe i postanowiła wstąpić do Zgromadzenia Sióstr Oblatek. Po powrocie, z pomocą brata, ks. Eryka Szymkowiaka, w 1936 roku rozpoczęła postulaturę w Poznaniu, a w 1937 roku przyjęła nowe imię: Maria Sancja.
Życie zakonne i działalność
W zakonie pełniła różne funkcje, takie jak nauczycielka, wychowawczyni oraz tłumaczka. Zyskała uznanie wśród sióstr, które znajdowały u niej wsparcie i pocieszenie. W czasie II wojny światowej, gdy inne siostry opuszczały wspólnotę, Maria Sancja pozostała, mimo trudnych warunków życia.
W wyniku ciężkich przeżyć i choroby, złożyła śluby wieczyste w dniu 6 lipca 1942 roku. Zmarła 29 sierpnia 1942, przed śmiercią prosząc siostry o przebaczenie i wyrażając chęć posłuszeństwa Bogu nawet po śmierci.
Kult i beatyfikacja
Po jej śmierci Zgromadzenie Sióstr Serafitek podjęło starania o beatyfikację. Proces rozpoczął się w Poznaniu w latach 1970-1979, a akta złożono w Kongregacji Spraw Świętych w 1984 roku. W 2000 roku potwierdzono heroiczność jej cnót, a 18 sierpnia 2002 roku Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną. Jej liturgiczne wspomnienie obchodzone jest 18 sierpnia, a jest także patronką polskich romanistów.
