Sancho IV Odważny
Sancho IV Odważny, znany również jako Sancho el Bravo, był królem Kastylii i Leónu w latach 1284-1295. Urodził się w 1257/58 roku jako drugi syn Alfonsa X Mądrego i Jolanty, córki króla Aragonii Jakuba I Zdobywcy.
Droga do tronu
Po śmierci swojego starszego brata Ferdynanda de la Cerda w 1275 roku, Sancho wystąpił o uznanie swojego prawa do tronu, co spotkało się z pozytywnym przyjęciem Kortezów. W 1278 roku, w obliczu presji możnych oraz zagrożenia ze strony Merynidów, Alfons X uznał Sancho za swojego następcę, mimo że prawo dziedziczenia należało do jego wnuków, Alfonsa i Ferdynanda.
Po przejęciu korony Kastylii w 1282 roku, Sancho stracił poparcie ojca, który wycofał się do Sewilli. Mimo utraty kontroli nad królestwem na rzecz arystokratycznych rodów Haro i Lara, Sancho zdołał zachować koronę po śmierci Alfonsa X.
Problemy rządowe i małżeństwo
Sancho miał trudności w rządzeniu z powodu nieuznawania przez papieża jego małżeństwa z Marią de Molina, co wpływało na sytuację prawną ich dzieci. W 1292 roku, w sojuszu z Aragonią i Grenadą, Sancho zdobył Tarifę. Po nieudanej próbie odbicia miasta, Merynidzi wycofali się z Hiszpanii, oddając zdobyte tereny władcy Grenady.
Ostatnie lata i potomstwo
W 1295 roku, z powodu poważnej choroby (gruźlicy), Sancho ustanowił swoją żonę regentką dla swojego małoletniego syna Ferdynanda, przyszłego następcy tronu. Z małżeństwa z Marią de Molina miał siedmioro dzieci:
- Izabelę (1283-1328), żonę Jakuba II Aragońskiego, później Jana III Bretońskiego
- Ferdynanda IV (1285-1312), swojego następcę
- Alfonsa (1286-1291)
- Henryka (1288-1299)
- Piotra (1290-1319)
- Filipa (1292-1327), męża Małgorzaty de la Cerda
- Beatrycze (1293–1359), żonę Alfonsa IV Portugalskiego
Podsumowanie
Sancho IV Odważny, mimo trudności w rządzeniu i skomplikowanej sytuacji rodzinnej, pozostaje ważną postacią w historii Kastylii i Leónu. Jego rządy były naznaczone walką o władzę i zawirowaniami politycznymi, które wpłynęły na przyszłość królestwa.
