Meteoryt Morasko
Meteoryt Morasko to krajobrazowo-leśny rezerwat przyrody, utworzony 24 maja 1976 roku, zlokalizowany w północnej części Poznania. Rezerwat zajmuje powierzchnię 54,28 ha, z otuliną o powierzchni 101,66 ha. Na jego terenie znajdują się kratery, które powstały w wyniku upadku meteorytu około 5 tysięcy lat temu. Obszar rezerwatu podlega Nadleśnictwu Łopuchówko, a nadzór sprawuje leśnictwo Marianowo.
Przyroda
Rezerwat charakteryzuje się cennym grądem (lesem dębowo-grabowym), w którym rośnie wiele rzadkich gatunków roślin i ptaków. Wśród nich znajdują się:
- Rośliny: lilia złotogłów, kopytnik pospolity, rogatek krótkoszyjkowy.
- Ptaki: lelek kozodój, dzięcioł czarny.
W rezerwacie wytyczono ścieżkę dydaktyczną, a Polskie Towarzystwo Ochrony Przyrody „Salamandra” od 1994 roku wspiera edukację przyrodniczą w tym miejscu.
Kratery i meteoryty
Na terenie rezerwatu znajdują się sześć kraterów, z największym o średnicy 90 metrów i głębokości 11,5 m. Pierwszy meteoryt na Morasku został odnaleziony w 1914 roku. W 2006 roku znaleziono największy meteoryt w Polsce, ważący 164 kg, a w 2012 roku odkryto jeszcze większy – 261 kg.
Wymiary kraterów
Każdy z sześciu kraterów oznaczony jest literami A–F, z różnymi wymiarami:
- A: średnica 90 m, głębokość 11,5 m
- B: średnica 50 m, głębokość 9 m
- C: średnica 30 m, głębokość 4,3 m
- D: średnica 20–35 m, głębokość 2,1 m
- E: średnica 25 m, głębokość 2,2 m
- F: średnica 20 m, głębokość 3 m
Teorie pochodzenia kraterów
Większość naukowców uważa, że kratery mają pochodzenie meteorytowe, jednak istnieją także teorie lodowcowe, które próbują wyjaśnić ich powstanie. Ostateczne rozstrzyganie dotyczące pochodzenia kraterów w Morasku wciąż trwa.
Dojazd
Rezerwat jest dostępny dla odwiedzających, można dojechać autobusem linii 902 z dworca Jana III Sobieskiego lub korzystając z żółtego szlaku nr 3585.
