Ramiro I z Aragonii (ur. przed 1007, zm. 8 maja 1063) był pierwszym tytularnym królem Aragonii, rządzącym w latach 1035–1063.
Życiorys
Ramiro I był nieślubnym synem Sancho III, króla Nawarry, oraz Sanchy de Aybar. W 1035 roku, po śmierci ojca, objął małą dolinę w północno-zachodniej części dzisiejszej prowincji Huesca, uzyskując tytuł króla. W 1037 roku, po śmierci brata Gonzalo, przejął hrabstwa Sobrarbe i Ribagorza. Zginął podczas oblężenia Graus.
22 sierpnia 1036 roku ożenił się z Gisbergą, córką Bernarda Rogera z Bigorre, która po ślubie przyjęła imię Ermesinda. Para miała pięcioro dzieci:
- Sancho Ramíreza – król Aragonii
- Garcíę – biskup Jaca
- Sanchę – żona Ermengola III z Barbastro, hrabiego Urgell
- Urrakę – zakonnica w Santa Cruz de la Serós
- Teresę
W okolicach 1054 roku Ramiro I ożenił się powtórnie z Agnieszką z Poitou, córką Wilhelma VII Śmiałego. To małżeństwo było bezdzietne. Po śmierci Ramiro, Agnieszka wyszła za Piotra I, hrabiego Sabaudii. Z nieformalnego związku z kochanką Amuñą Ramiro miał syna Sancho Ramireza z Aybar.
Podsumowanie
Ramiro I z Aragonii odegrał kluczową rolę w historii Aragonii, jako pierwszy tytularny król. Jego dziedzictwo obejmuje nie tylko tytuł królewski, ale także potomstwo, które kontynuowało linię władzy w regionie. Zmarł w 1063 roku, pozostawiając po sobie znaczący ślad w historii Aragonii.
