PZL.19
PZL.19 to polski samolot sportowy stworzony przez inżynierów Jerzego Dąbrowskiego i Franciszka Misztala, oblatany w 1932 roku w Państwowych Zakładach Lotniczych. Powstał na zlecenie Ministerstwa Komunikacji z myślą o zawodach Challenge 1932.
Historia i Służba
W 1932 roku wszystkie trzy egzemplarze PZL.19 wzięły udział w międzynarodowych zawodach sportowych, osiągając odpowiednio 11. i 18. miejsce. Samolot służył w polskim lotnictwie sportowym, uczestnicząc w licznych rajdach, w tym w rajdzie Warszawa–Charków–Leningrad–Lwów–Wiedeń, gdzie zdobył 1. i 2. miejsce. Niestety, w trakcie 1. Lotu Alpejskiego jeden z samolotów uległ wypadkowi, co zakończyło się tragicznym zdarzeniem w 1933 roku, kiedy to inny egzemplarz rozbił się koło Kazania, prowadząc do śmierci pilota.
Charakterystyka i Przeznaczenie
PZL.19 był samolotem zaprojektowanym z myślą o osiągnięciu dużych prędkości lotu, co czyniło go najszybszym polskim samolotem sportowym do końca 1933 roku. Jego konstrukcja zapewniała duży udźwig w stosunku do masy, jednak niewystarczająca stabilność, szczególnie w bocznym ślizgu, była przyczyną dwóch wypadków. Rozwinięciem PZL.19 był samolot PZL.26.
Konstrukcja
Samolot miał metalową, duralową konstrukcję dolnopłata z klasycznym podwoziem. Wyposażony był w silnik rzędowy de Havilland Gipsy III o mocy 130 KM. W wersji rajdowej zamontowano większy zbiornik paliwa oraz zmieniono układ kabiny, co zwiększyło komfort podczas lotu.
Podsumowanie
- Typ: Samolot sportowy
- Producent: PZL
- Data oblotu: 1932
- Wycofany: 1935
- Liczba egzemplarzy: 3
- Maksymalna prędkość: 216 km/h
- Pułap: 4000 m n.p.m.
- Zasięg: do 1000 km (5000 km w wersji dalekodystansowej)
PZL.19 pozostaje istotnym elementem polskiej historii lotnictwa, zarówno ze względu na osiągnięcia sportowe, jak i unikalną konstrukcję.
