Prawa wielkich liczb
Prawa wielkich liczb to zbiór twierdzeń matematycznych, które opisują, jak liczba przeprowadzonych doświadczeń wpływa na prawdopodobieństwo zdarzenia. Najważniejsze z nich to prawo Bernoulliego, które stwierdza, że:
„Z prawdopodobieństwem bliskim 1 można oczekiwać, że w przypadku dużej liczby prób, częstość danego zdarzenia losowego będzie bliska jego prawdopodobieństwu.”
To prawo, sformułowane przez Jakoba Bernoulliego w 1713 roku, jest uważane za jedno z fundamentalnych w teorii prawdopodobieństwa.
Prawo wielkich liczb Bernoulliego
Jeśli oznacza liczbę sukcesów w próbach z prawdopodobieństwem sukcesu , to dla każdego zachodzi:
Oznacza to, że dla dużych prawdopodobieństwo, że częstość sukcesów będzie różniła się od , dąży do 1.
Mocne prawo wielkich liczb
Ciąg zmiennych losowych spełnia mocne prawo wielkich liczb (MPWL), gdy:
Mocne prawo wielkich liczb Kołmogorowa
Jeżeli to ciąg niezależnych zmiennych losowych, dla którego:
to ciąg spełnia MPWL. Oznacza to, że jeśli zmienne mają ten sam rozkład i to:
Słabe prawo wielkich liczb
Ciąg zmiennych losowych spełnia słabe prawo wielkich liczb (SPWL), gdy:
ze względu na prawdopodobieństwo.
Słabe prawo dla parami niezależnych zmiennych o skończonej wariancji
Jeżeli jest ciągiem parami niezależnych zmiennych losowych z ograniczoną wariancją i:
to ciąg spełnia SPWL, co również opiera się na nierówności Czebyszewa.