Powstanie Luzytanów (154-151 p.n.e.)
Powstanie Luzytanów miało miejsce na obszarze dzisiejszej Portugalii, na południe od rzeki Duero. Było to zbrojne wystąpienie plemion celtoiberyjskich przeciwko Rzymianom, które dało początek wojnie hiszpańskiej toczonej w latach 154-133 p.n.e.
Geneza i przebieg powstania
Powstanie rozpoczęło się w 154 p.n.e., kiedy plemiona Awakerów i Bellów, pod wodzą Punikusa, zbrojnie wystąpiły przeciwko Rzymianom. Wkrótce do walki dołączyli Luzytanie. W początkowej fazie konfliktu powstańcy osiągnęli znaczne sukcesy, zdobywając nowe terytoria.
W 153 p.n.e. miała miejsce kluczowa bitwa nad rzeką Tag, gdzie powstańcy pod wodzą Kasearusa pokonali Rzymian, zadając im poważne straty – 9 tysięcy żołnierzy. W tym samym roku doszło również do bitwy pod Numancją, która wzmocniła opór przeciwko Rzymowi.
Stłumienie powstania
W 150 p.n.e. powstanie zostało stłumione przez namiestnika Hiszpanii Dalszej, Serwiusza Sulpicjusza Galbę, który zorganizował zasadzkę. W wyniku starć poległo około 8000 powstańców, a wielu innych zostało sprzedanych w niewolę. Wśród ocalałych znalazł się Wiriatus, który stał się poważnym przeciwnikiem Rzymian w kolejnych latach.
Podsumowanie najważniejszych wydarzeń
- 153 p.n.e.
- Bitwa nad rzeką Tag – zwycięstwo powstańców.
- Bitwa pod Numancją.
- 151 p.n.e.
- Masakra w Cauca.
Bibliografia
Aleksander Krawczuk: Kronika starożytnego Rzymu, Iskry, Warszawa 1994.
