Poszycie stykowe kadłubów drewnianych
Poszycie stykowe, znane również jako karawelowe lub klepkowe, to technika budowy kadłubów drewnianych, stosowana od czasów prehistorycznych. Składa się z desek, zwanych klepkami, które są przymocowane na styk do szkieletu statku, w tym wręgów.
Charakterystyka i wyzwania
Idealne dopasowanie klepek jest trudne ze względu na kształt kadłuba oraz zmiany szerokości desek pod wpływem wody. Styk klepek wymagał uszczelnienia, a pełna szczelność była osiągana dopiero po nasiąknięciu wodą. Proces ten wymagał dużego doświadczenia w zakresie:
- projektowania układu klepek
- doboru odpowiedniego drewna (długo sezonowanego, ale nie przesuszonego)
- samodzielnego poszywania kadłuba
Materiał i technika
W najbardziej zaawansowanej formie poszycie stykowe używało wąskich klepek wykonanych z mahoniu, teku lub dębu, które były precyzyjnie dopasowane do kształtu kadłuba. Uszczelniano je za pomocą szczeliwa bawełnianego lub konopnego. Proces uszczelniania był pracochłonny i wymagał wysokich kwalifikacji, ponieważ niewłaściwe ubicie szczeliwa mogło prowadzić do uszkodzeń klepek lub wręgów.
Zastosowanie w przeszłości
W luksusowych jachtach XIX i wczesnej XX wieku, poszycie stykowe mogło być bardzo efektowne i trwałe, jednak w porównaniu z poszyciem zakładkowym, charakteryzowało się niższą wytrzymałością mechaniczną oraz koniecznością starannej konserwacji.
Współczesne zastosowanie
Obecnie poszycie stykowe w swojej klasycznej formie praktycznie nie jest stosowane, nawet w replikach jednostek historycznych. Zostało zastąpione przez różne formy poszycia zakładkowego lub imitowane za pomocą atrapy klepek z obłogów.
