Pojezierze Bytowskie
Pojezierze Bytowskie (kaszb. Bëtowsczé Pòjezerzé) to mezoregion położony w północno-wschodniej części Pojezierza Zachodniopomorskiego. Jego powierzchnia wynosi około 1400 km², a długość to około 70 km w osi wschód-zachód i 20 km w osi północ-południe.
Granice mezoregionu
Pojezierze Bytowskie graniczy z następującymi obszarami:
- Na północy: Wysoczyzna Polanowska
- Na południu: Równina Charzykowska i Dolina Gwdy
- Na wschodzie: Pojezierze Kaszubskie i Borów Tucholskich
- Na zachodzie: Pojezierze Drawskie
Charakterystyka geomorfologiczna
Mezoregion wyróżnia się najwyższymi wysokościami w makroregionie, z Siemierzycką Górą jako najwyższym punktem, osiągającym 256,5 m n.p.m. W okolicach Miastka znajdują się Góry Szybskie, osiągające wysokości do 236 m n.p.m. Obszar ten charakteryzuje się również pasmem moren czołowych zbudowanym z glin zwałowych, które mają miejscami miąższość przekraczającą 200 m.
Materiał geologiczny w Pojezierzu Bytowskim ma niską zawartość wapnia, co wpływa na różnorodność ekologiczną jezior oraz typ roślinności w regionie.
Dział wodny
Wysoki pas moren stanowi dział wodny, dzieląc cieki płynące w kierunku Morza Bałtyckiego i na południe, do Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej. W obrębie mezoregionu znajdują się źródła rzek, takich jak:
- Czernica i Brda (płynące na południe)
- Perznica i Radusza (dopływy Parsęty)
- Kamienica i Bytowa (dopływy Słupi)
- Wieprza i Grabowa (dopływy Wieprzy)
Alternatywny podział
Zgodnie z alternatywnym podziałem fizycznogeograficznym autorstwa Józefa Sylwestrzaka, granice Pojezierza Bytowskiego mogą obejmować szerszy obszar, w tym większość Wysoczyzny Polanowskiej według standardowego podziału Jerzego Kondrackiego.