Pochodna cząstkowa
Pochodna cząstkowa odnosi się do funkcji wielu zmiennych i oznacza pochodną względem jednej z tych zmiennych, przy stałych pozostałych. Używa się jej w rachunku wektorowym oraz geometrii różniczkowej. Oznaczenia pochodnych cząstkowych to:
Historia
Pochodne cząstkowe nie wywodzą się bezpośrednio z funkcji wielu zmiennych, lecz z badań nad rodziną krzywych. W 1692 roku Leibniz rozwiązał problem obwiedni dla rodziny krzywych, co doprowadziło do rozwoju notacji pochodnych cząstkowych, która została spopularyzowana przez Adriena-Marie Legendre’a i Carla Gustava Jakoba Jacobiego.
Definicja
Niech będzie otwartym podzbiorem przestrzeni euklidesowej , a funkcją. Jeżeli istnieje granica:
to nazywa się ją pochodną cząstkową funkcji w punkcie względem zmiennej .
Związek z pochodną zupełną
Dla funkcji , pochodna cząstkowa jest pochodną funkcji . Przykładowo, dla funkcji , pochodne cząstkowe to:
Pochodne wyższych rzędów
Pochodne wyższych rzędów są obliczane poprzez dalsze różniczkowanie. Pochodne czyste to pochodne obliczane względem tej samej zmiennej, natomiast pochodne mieszane dotyczą różnych zmiennych. Na przykład:
Uogólnione twierdzenie Schwarza stwierdza, że jeśli wszystkie pochodne mieszane są ciągłe, to ich wartość zależy jedynie od liczby różniczkowań, a nie od kolejności. Rząd pochodnej cząstkowej oznacza liczbę zastosowanych różniczkowań.
Podsumowanie
Pochodne cząstkowe są kluczowym narzędziem w analizie funkcji wielu zmiennych, pozwalając na badanie zachowania tych funkcji w kontekście ustalonych zmiennych. Ich zastosowanie obejmuje zarówno matematyczne teorie, jak i praktyczne zastosowania w naukach ścisłych.